Purmerend – Afgelopen week hadden we Reuring. Waar een kleine stad groot in kan zijn. Geweldig, een pracht feest was het. Ik was verbaasd, in mijn gedachte was Reuring niet meer dan één podium op de koemarkt maar ondertussen bleek het in de jaren van mijn afwezigheid gegroeid tot een waar evenement met meerdere podia op verschillende locaties.
Ruim 300 vrijwilligers werkten mee om van Reuring een succes te maken. oprecht fantastisch, maar alles kan altijd beter. Zo sloeg de organisatie totaal de plank mis als het gaat om de inzet van Social Media en creëerde een bericht vanuit Reuring naar de vrijwilligersgroep gisteren een wrange nasmaak.
Een van de kartrekkers en vaste betaalde krachten van reuring was teleur gesteld in het aantal vrijwilligers dat na het evenement in de afgelopen dagen zich druk heeft gemaakt met het opruimen en afruimen van het evenement in het park. ‘Volgend jaar moet dit écht anders’, aldus de betaalde kracht. ‘Niet alleen de lusten, maar ook de lasten, samen delen’ sloot ze haar rampenerende bericht af waarin ze haar hart luchtte over het tekort aan vrijwilligers ‘Het eindfeest heeft voor mij nu al een nare bijsmaak’, stelt ze. ‘Reuring is op zondag afgelopen voor het publiek. Maar ook voor verreweg de meeste vrijwilligers. Een veel te kleine groep, moest vervolgens alles afbreken en opruimen.’
Terwijl ik haar gedachte wel begreep, moest ik denken aan de honderden vrijwilligers, jong en oud, die net als ik een lang weekend was bezig geweest op het veld. Die vrij hadden genomen om te helpen, die door weer en wind zijn gegaan om van Reuring een succes te maken. Vrijwilligers die, met of zonder beperking, tot hun enkels in de modder hebben gestaan en die op maandag na het lange reuring weekend weer aan een normale werkweek begonnen. Niet alleen de lusten maar ook de lasten klonk met die gedachte wel een beetje denigrerend en ondankbaar van deze betaalde kracht, en dat Ariane, dat creëerde bij mij weer een nare nasmaak.
Verwarde mensen. Daar hadden we er genoeg van in Purmerend afgelopen maand. Een auto te water in de kanaalkade. Een vrouw die met een auto over een bussluis heenrijdt, waarna de auto volledig afbrandt. Een vrouw van 22 die begint te schieten naar jongeren met een luchtbux omdat ze niet rustig kan lezen. Een man die tot een taakstraf veroordeeld wordt omdat hij eerder dit jaar zijn konijn in het water gooide ‘omdat het konijn dol zou zijn op zwemmen’. Een jongen die aangehouden wordt na het aanrijden van een politiewagen. Een vrouw die op youtube viraal gaat omdat ze op het station Overwhere helemaal uit haar plaat gaat en een patiënt die verplegers in het waterland ziekenhuis neersteekt. Juni 2016 de maand van de verwarde mensen in Purmerend.
Maar over die verwarde mensen wil het vandaag niet met jullie hebben, wel over de verwarde man Arie-Wim Boer, die zich meer en meer ontpopt als de kleine dictator. Ondenkbaar uit de Purmerendse politiek en landelijk -onder de naam Arie-Wim Bier- hét gezicht van de Purmerendse politiek.
Afgelopen maand begon er een ware exodus uit de Partij van Arie-Wim. Eerst stapte Commissielid Rob Klaucke op, waarna het online moddergooien begon. Niet veel later stapte ook Gert-Jan Hartog op. ‘Al steun ik de gedachte goed van Leefbaar Purmerend nog volledig heb ik geen zin meer in deze kermis en kleuterklas. Ik geloof in een politiek dat volwassen en respectvol met elkaar omgaat’, aldus Hartog in een reactie naar mij. Arie-Wim was best kwaad over het vertrek van Klaucke en vooral op de manier waarop. Hartog verzocht Arie-Wim het op een andere manier uit te vechten, daar voelde Arie-Wim weinig voor. ‘Het was voor mij take it or leave it’, vertelt Hartog mij. Uiteindelijk werd het dus Leave it. Hartog zou later dit jaar de partij al verlaten, Het gedrag van Boer heeft die alleen versneld. Volgens stemmen in de partij rommelt het nog steeds binnen de partij van Boer.
Vervanger voor de vertrokken commissieleden wordt nummer 9 van de kandidaten lijst van Leefbaar Purmerend. Chris Boer aka de zoon van Arie-Wim Boer die afgelopen verkiezing 21 stemmen wist te halen. Binnenkort doet hij zijn intreden in de raad. Nog niet want hij is nog geen 18, maar zodra hij dat wel is volgt hij in zijn vader zijn voetsporen en schuift hij samen bij pappa en mamma Boer aan aan hun keukentafel in de raad. De keukentafel van de familie boer kreeg online flinke kritiek. Zo tweette D66 raadslid Van Meekeren ‘Een partij die in 2018 wellicht de familie in de raad heeft zitten. Daar vind ik iets van en positief is dat niet..’
Families in de raad is niet uniek en ik snap de ophef ook niet zo goed. In diverse steden in Nederland is het al eerder het geval geweest. Zo had Amsterdam de familie Bakker. En ook buiten Nederland hebben families in de politiek hun nut bewezen. Neem in Italië waar Berlusconi en zijn familia veel betekend heeft voor de lokale bevolking en ontwikkeling. Maar überhaupt als je kijkt naar de geschiedenis van de maffia en hun verwevingen in de politiek kun je niet ontkennen dat het een slimme zet was van de cosa nostra om zich in familieverband met de politiek te bemoeien. Ook in Venzuela waar de dochter van overleden president Chavez -zonder dat ze ooit een opleiding heeft afgemaakt of ooit een baan heeft gehad- plaats mag nemen in de veiligheidsraad, zie je het nut van familie. Ze krijgt een zetel cadeau waar je in Nederland na 12 jaar lobbyen met moeite misschien op mag zitten.
Een dictatuur heeft vaak een ondemocratisch karakter. Vaak hebben ze een lak aan persvrijheid, doen ze aan onderdrukking van tegenstanders en andersdenkenden, passen ze intimidatie toe en hanteren ze eigen wetten. Als ik een beetje mijmerend door de krantenkoppen van Arie-Wim Boer heen scroll kan ik niet anders dan een aantal zaken herkennen.
Zo praat de raad vanavond over een officiële klacht van een aantal scholieren, waaronder een minderjarige die zich geïntimideerd voelde door Arie-Wim Boer. De fractie van Leefbaar heeft aangegeven niet mee te doen aan het debat vanavond. Waarom zou je ook meedoen aan een debat n.a.v. van een officiële klachtenprocedure waarin een onafhankelijk bureau de klacht onderzocht heeft en gegrond heeft verklaard? Dit is niet de eerste keer dat Arie-Wim Boer in opspraak komt, keer op keer weet hij het voor elkaar te krijgen om van de gemeenteraad van Purmerend een poppenkast te maken.
Probleem met een dictatuur is vaak de opvolging, maar in het geval van Arie-Wim Boer hoeven we ons daar nog niet druk over te maken. Die is al jaren bezig zijn nog minderjarige zoon klaar te stomen voor de politieke arena in Purmerend. Familie Boer, de bijna koninklijke dynastie van de Purmerendse politiek.
Columnist: Michel Spekkers
Deze column was vanmorgen te beluisteren in het programma PurPlus magazine op RTV Purmerend:
http://rtvpurmerend.nl/audio/28929676/purplus-magazine-30-juni-het-purmerend-van-spekkers
