Zal ik jullie eens iets vertellen?
Het zomerse weer is verdwenen en daarmee ook de overkill aan maden. Weg zijn ze. Verdwenen in het GFT-compartiment van de vuilniswagens –als dat als bestaat-. Of opgegeten door de overkill aan meeuwen die de Purmerendse lucht bevolkten. Purmerend kan opgelucht verder gaan met het scheiden van afval bij de bron. Of niet. Want Purmerenders laten zich niet zomaar de wet voorschrijven. Nee, de Purmerender maakt zelf wel uit wat hij met zijn afval doet. En dus belandt veel daarvan op straat – wat dan weer zorgt voor werk voor onze Zwerfinator Dirk Groot. En zakelijk succes, maar dat is hem gegund. Die man ruimt op wat anderen laten liggen, en dat is veel. Hulde!
Terug naar de Purmerender die zich niet laat vertellen wat te doen. Maar die wel als eerste roept dat het maar moet worden opgelost. Of het nu gaat om afval, onkruid of hondenpoep. Zo gaat dat in Purmerend. Wat je zelf niet wilt doen, moet door een ander worden gedaan. Steek vooral niet de hand in eigen boezem, maar wijs altijd iemand anders aan. En bij gebrek aan andere schuldigen, kijk dan vooral naar een medemens om het voor jou op te lossen. Want als Purmerender laat je je niets voorschrijven.
Nu de maden zijn verdwenen, is het tijd voor een nieuwe trend in Purmerend: open briefjes. In de medische wereld aan de andere kant van de oceaan hanteren artsen een dergelijk middel al langer. Ze noemen het Open Notes. In het kort: de arts maakt aantekeningen tijdens een consult. Die aantekeningen kunnen door de patiënten worden gelezen. En dat bevordert dan weer de open communicatie tussen arts en patiënt. De Purmerendse versie daarvan, zijn de ‘briefjes aan’. Een initiatief van Rob Klaucke, die begon met een venijnig epistel aan zijn aarts-vijand Arie Wim Boer, in een soap die voorlopig een stilte lijkt te hebben bereikt. Zelfs de media die door Boer is benaderd met ‘brekend nieuws’, schrijft nog nauwelijks iets. Is het een tijdelijk staakt het vuren in de vete of een cliffhanger van jewelste? De tijd zal het leren.
Dat eerst open briefje smaakte Klaucke kennelijk naar meer vrijheid van meningsuiting. Hij doopt nu regelmatig zijn toetsenbord in digitale inkt om weer een ‘briefje aan’ iemand te schrijven. Burgemeester Don Bijl, Beusebosser Steef Lust, verse wethouder Harry Rotgans, verlopen wethouder Edwin Voorbij, groene René Verhoogt, jeugdwerker Gert-Jan Schipper, ex-dakloze journalistisch onderzoeker Michel Spekkers. Allemaal ontvangers van een briefje van Klaucke. Kenmerkend aan de briefjes, is het vele gebruik van de voornaam van de ontvanger. Ook een overkill aan onderwerpen, het van de hak op de tak springen, de persoonlijke en pittige stoten onder de gordel, de soms onvervalste aanvallen boven de gordel, de ‘knipogen’ en de lichtelijk zure humor.
Waarom schrijft hij die briefjes eigenlijk? Klaucke zegt zelf dat het is om mensen aan het denken te zetten en noemt het een sociaal experiment. Misschien is het bedoeld om mensen te inspireren om zelf ook open te communiceren, zoals Steef Lust zegt. Of is het gewoon nog een platform voor Klaucke om zijn meningen te uiten?
Over het geschreven woord heb ik zelf zo mijn gedachten. Gedachten gevat in schrift. Het mooie daarvan is, dat het dwingt tot nadenken. Je moet erover nadenken voordat je de woorden opschrijft. Als lezer van die woorden, moet je nadenken over wat er precies mee gezegd wordt. Om een reactie te geven, moet je ook weer nadenken. Kortom: het dwingt je om je hersens te gebruiken. Dat laatste zouden meer Purmerenders moeten doen.
Toch is het is niet helemaal duidelijk welk resultaat Klaucke voor ogen heeft, als hij er als iets van verwacht. Vermakelijk is het wel. Er wordt ook enig twijfelachtig belang aan gehecht. Zo twittert Zwerfinator Dirk Groot: ‘Als je eind deze maand nog geen #BriefjeAan van @RobKlaucke hebt gekregen, dan beteken je helemaal niks in #Purmerend.’ Tja… Klaucke staat een drukke maand te wachten.
Maar de recalcitrante* Purmerender laat zich niets voorschrijven. Die slingert zijn mening toch wel de wereld in, maar niet via open briefjes. Degenen die wél de moeite nemen om Klaucke te beantwoorden, zijn toch al mensen die op een andere manier in het leven lijken te staan dan de weerspannige Purmerender. Is dit generaliserend? Jazeker! Zo is het ook bedoeld – om over na te denken. En om eventueel op te reageren. Verwacht echter geen discussie hierover, want daar doe ik dan weer niet aan. Lekker weerbarstig.
‘Briefjes aan’ zijn in ieder geval amusant om te lezen, ook al is er niet altijd een lijn in te ontdekken. Ze vullen de leemte in de nieuwsvoorziening tijdens deze komkommertijd, zolang er geen overkill van komt. Want dan worden ze net zo vervelend als die maden en andere lastige zaken in Purmerend. Die altijd door anderen moeten worden opgelost. Want zelf doet de recalcitrante Purmerender dat liever niet.
*Recalcitrant: 1) balsturig, 2) balorig 3) dwars, 4) koppig, 5) opstandig, 6) onwillig, 7) onhandelbaar, 8) ongewillig, 9) ongehoorzaam, 10) slecht geluimd, 11) stijfhoofdig, 12) stribbelig, 13) tegendraads, 14) tegenstrevend, 15) tegenstribbelend, 16) tegenstrever, 17) weerspannig, 18) weerbarstig.
Hata Mari
