In de woelige baren van Italië, heeft de afgelopen week een opmerkelijke redding plaatsgevonden. Een reanimatie die vele harten heeft doen smelten. De stoere mannen van de Italiaanse kustwacht, troffen namelijk een verzopen katje aan. Levenloos dreef het kleine lichaampje op de zacht kabbelende golven. Met inzet van mannen en materieel, werd het diertje uit de golven getild, veilig aan boord van de reddingsboot. Met oneindig veel liefde kreeg het babykatje mond-op-mond beademing van een stoere levensredder. Het minuscule hartje werd oh zo voorzichtig gemasseerd, net zolang tot het weer klopte. Wie het filmpje op internet bekijkt, kan bijna niet anders dan smelten.
Veel dichterbij, in ons eigen Purmerend, zijn reddingswerkers onlangs ook voor kittens in actie gekomen. Een jonge moederpoes vond een schoorsteen van een woning dé plek om haar pasgeboren kittens onder te brengen. Spinnend lag zij daar, in die roetpijp, omringd door haar gezonde kattenkroost. Een onhandige plek. Dierenredders pur sang van de Dierenambulance kwamen het jonge gezin te redden. De brandweer kwam er met een ladderwagen aan te pas. Maar moederpoes vond de schoorsteen ideaal en verhuisde een dag later haar kittens weer naar de hoog gelegen schuilplaats. En opnieuw kwamen de medewerkers van de dierenambulance en de brandweer in actie. Het nieuws over onze ongevleugelde engelen ging landelijk. Wie de foto’s op internet bekijkt (RTV Purmerend), kan bijna niet anders dan smelten.
En dan zijn er nog de talloze Purmerenders die zich met groot hart inzetten voor van alles en nog wat. Kijk maar eens goed om je heen. De goede buur die een oogje houdt op die ene man of vrouw in de straat. De dierenliefhebbers die buitenlandse honden redden van de dood. De lieve leerkracht, die speciale aandacht heeft voor dat ene kindje. De man die de kliko voor zijn oudere buurvrouw terug brengt. Kijk maar eens op de Weggeefhoek, de Zoekhoek of ander Purmerendse ‘hoeken’ op Facebook. Gevonden sleutels, fietsen die al een paar dagen onbeheerd ergens staan, verdwaalde katten, belangeloos aangeboden hulp. Groepen die special worden opgericht om mensen te verenigen. Om samen iets goed te doen. Bijvoorbeeld om eenzame Purmerenders met elkaar in contact te brengen. Speciale dagen die worden georganiseerd, met medewerking van talloze stadsgenoten die niets meer willen dan iets goeds te doen. Een kinderdag, bijvoorbeeld. Of zij die speelgoed inzamelen voor schoolkinderen op de Filipijnen. Acties van een enkeling, een klein aantal of van een hele groep. Alles door engelen zonder vleugels. Wie de oproepen en de bedankjes ziet, kan bijna niet anders dan smelten.
Engelen zonder vleugels. Tracy Chapman zei het al eens zeer treffend: ‘I’ve seen and met angels wearing the disguise of ordinary people living ordinary lives’ Oftewel: Ik heb engelen gezien en ontmoet, die vermomd als gewone mensen een gewoon leven leiden (vrij vertaald). En inderdaad, ze bestaan echt. De mensen die een doodnormaal leven leiden. Die in doodgewone huizen wonen en eruitzien als doodgewone mannen en vrouwen. De mensen die zich bekommeren om hun omgeving, om mens en dier. Zij die niet voorbijgaan aan groot of klein leed. Overal ter wereld leven zij hun doodnormale bestaan. Zonder op te willen vallen, want het liefst doen zij ‘hun ding’ in alle anonimiteit. Ze zetten zichzelf niet in de kijker. En daarom is het maar goed dat anderen dat voor hen doen. Engelen zonder vleugels verdienen aandacht en alle lof.
Tegenover al die vleugelloze engelen staan echter minstens net zoveel ‘gevallen’ exemplaren. Neem Yuri van Gelder, de van de ringen gevallen Lord of the Rings. Nu beter als Lord of the Drinks. Van zijn troon gesodemieterd, door een paar biertjes en meer ongepast gedrag te veel. Zowel deze gevallen engel als zijn begeleiders, lijken niet te beschikken over verantwoordelijkheidsbesef – anders namen zij hun verantwoordelijk wel in dit ‘drama’. Deze trieste soap, deze wanstaltige voorstelling. Er wordt een heel verkeerd signaal mee afgegeven. Doe wat je wilt, leg je niet neer bij de gevolgen van je daden en draag de consequenties gewoon niet. Stap naar de rechter voor je gelijk, kom met hangende oren –gebroken vleugels- terug naar eigen land. Neem dan je ‘rechtmatige’ plek op de verschillende media-podia in. Onsportiviteit ten top. De boodschap zou moeten zijn: als je je kont hebt verbrandt, dan moet je niet piepen over de blaren. Een schande voor het sportieve evenement waar dit heeft plaatsgevonden.
Gevallen engelen – misschien wel nooit vleugels gehad. Zoals de overvallers van de plaatselijke kippenvreetschuur KFC. De vijf ‘malloten’ die in Volendam een man beroofden van zijn geld. Het 9-jarige jongetje in Den Helder wat een leeftijdsgenootje overgiet met kokend water. Enzovoorts, en zo verder en zo veel erger. Een schandalige vertoning van onmenselijkheid in kleinere of grotere mate. Zij die de beelden zien, kunnen bijna niet anders dan… vul dat zelf maar in. Engelen zonder vleugels, gevallen engelen of (kleine) duivels in vermomming. Laten we vooral de eerste soort eren. Zij die leven in die andere vermomming. Zij die goed doen, omdat ze goed zíjn. De mens die een groot hart heeft voor medemens en dier. Voor groot en klein, voor oud en jong. Er zijn er velen in Purmerend, maar er kunnen er nooit genoeg van zijn. Kijk om je heen en herken ze in hun vermomming van gewone mensen, die een gewoon leven leiden. Ook hier in Purmerend.
Hata Mari
Collage kopfoto: Han Cozijn, Angie Rekked
