Het groenbeleid van onze gemeente. Veel besproken, breed gehekeld. We kunnen dat onze verantwoordelijk wethouder nauwelijks kwalijk nemen. Grotendeels is dat een bezuinigingskwestie. De crisis heeft er ingehakt, ook in Purmerend. Zoals onze koning in zijn troonrede op prinsjesdag vertelde: “We zijn uit de crisis, maar er is veel onrust en onbehagen”.
En terwijl het onkruid in de wijken soms tot een hoogte van 1,5 meter floreert. De wethouder schermt met de bezuinigingen op groen, zoals besloten door de gemeenteraad. Terwijl gezichtsbepalende bomen op lanen worden gekapt. En de gemeente haar regels versoepelt, om de kap van bomen zonder bekendmaking mogelijk te maken. Terwijl het (voort)bestaan van het Beusebos ter discussie staat. En de Baanstee-Noord door de verantwoordelijk wethouder bloedserieus “nieuw natuurgebied” genoemd wordt. Terwijl de berenklauw in Purmerend een nieuwe habitat gevonden lijkt te hebben. En rotondes en perkjes door bedrijven en bewoners geadopteerd kunnen worden. Terwijl dat allemaal gebeurt, maakte ik laatst iets heel frappants mee.
Diep verscholen in het groen, aan het einde van de Nieuwstraat, ligt de Oude Begraafplaats. Veel inwoners weten niet eens dat er zich in het centrum van Purmerend een monumentale begraafplaats bevindt. Nog minder mensen zijn er daadwerkelijk geweest. Het is werkelijk een prachtig historisch stuk Purmerend, ontstaan omstreeks 1664. Achter de oude toegangspoort, tussen de bejaarde bomen, waan je jezelf in een andere wereld.
Ik heb op een rare manier een voorliefde voor begraafplaatsen. Het is geen morbide voorliefde, ik vind het fascinerend om te zien hoe iedere begraafplaats anders is. Hoe ieder graf een verhaal draagt. Mijn eerste blik gaat altijd uit naar de data op de stenen. En hoewel ik hoop de komende 70 jaar nog op deze wereldbol rond te lopen, vind ik het een geruststellend idee dat mijn lichaam langzaam weer een zal worden met de aarde.
De Oude Begraafplaats hield op 10 september een open dag. Voor mij een mooie gelegenheid om voor het eerst sinds jaren dit historische stukje Purmerend weer eens te bezoeken. Het monument wordt onderhouden en gerestaureerd door de vrijwilligers van “Stichting Behoud en herstel Oude Begraafplaats Purmerend”. Helaas miste ik de rondleiding om 11.00 uur, maar onder het motto “ik vermaak me wel op een begraafplaats” liep ik rond 13:30 door het oude hek naar binnen.
Halverwege mijn rondje trof ik één van de vrijwilligers aan. Ze was op haar knieën bezig om met ijzige precisie de letters van één van de grafstenen in te kleuren. En zoals het een gepassioneerde vrijwilliger betaamt, mondde een kort praatje uit in een privé-rondleiding over de begraafplaats.
Gefascineerd luisterde ik naar wat ze allemaal te vertellen had. Op mijn vraag waarom één van de pronkstukjes nog niet gerestaureerd was, antwoordde ze droog: “Deze wil de gemeente Purmerend restaureren. Wij mogen de rest doen, maar van deze moeten we afblijven”. Ik vroeg mezelf af wat de meerwaarde was van het feit om slechts één monument door een andere partij te laten doen, maar ik slikte de vraag in.
Iets verder op, op een graf van een jongetje, stond een hoge dennenboom. Eigenlijk paste die die niet in de omgeving. Ik herken dat fenomeen van andere oude -niet meer bezochte- graven. Men plaatst op het graf een kleine buxus of een kleine hortensia. Na 15 jaar is deze plant zo groot geworden dat de grafsteen in het geheel niet meer zichtbaar is. Zo zal het ook met deze boom gegaan zijn, vermoedde ik. Een klein boompje van 30 cm, welke in 60 jaar is uitgegroeid tot een mooie reus. Haar opmerking: “we mogen geen bomen kappen” ging langs mij heen door mijn eigen aanname. Het zou wel iets met grafrust te maken hebben.
Helaas werd ik snel uit mijn naïeve droom geholpen. Drie grafstenen stonden verstopt achter een tweetal uit de kluiten gewassen struiken. “Die moeten jullie een keertje snoeien, dat is zonde”. “Dat mogen we niet, we mogen niets aan het groen doen. Alleen grasmaaien, maar zie je daar die paaltjes. Die beschermen bepaalde bloemen. Daar moeten we omheen maaien.” Op mijn vraag waarom er zelfs niet gesnoeid mocht worden, kreeg ik het meest onwaarschijnlijke antwoord wat ik me maar had kunnen indenken. Het had niets te maken met grafrust of met historie. Nee…. “Het mag niet van de gemeente, omdat het schadelijk kan zijn voor de flora en fauna die hier leeft”.
En terwijl het onkruid in de wijken soms tot een hoogte van 1,5 meter floreert. De wethouder schermt met de bezuinigingen op groen, zoals besloten door de gemeenteraad. Terwijl gezichtsbepalende bomen op lanen worden gekapt. En de gemeente haar regels versoepelt, om de kap van bomen zonder bekendmaking mogelijk te maken. Terwijl het (voort)bestaan van het Beusebos ter discussie staat. En de Baanstee-Noord door de verantwoordelijk wethouder bloedserieus “nieuw natuurgebied” genoemd wordt. Terwijl de berenklauw in Purmerend een nieuwe habitat gevonden lijkt te hebben. En rotondes en perkjes door bedrijven en bewoners geadopteerd kunnen worden.
Terwijl dat allemaal gebeurt, mogen de vrijwilligers van dit historische stuk Purmerend geen plantjes snoeien.
De rest van Purmerend is minder relevant. Over het groen van de doden, niets dan lof.
Eline
Kopfoto: Dennis van der Maat
Dit verhaal geeft een heel negatief beeld van de Gemeente over het groenbeleid op de Oude Begraafplaats. Net als de monumenten wordt ook het authentieke karakter van het groen gekoesterd. Dit gebeurt in samenspraak met de vrijwilligers van de Oude Begraafplaats en past geheel in de doelstelling voor het behoud van de mooie monument. Niet alleen de monumenten authentiek houden, maar ook het groen. Dat een van de monumenten niet door de vrijwilligers wordt aangepakt, komt omdat dit monument op de Gemeentelijke monumentenlijst staat. Gewoon even doorvragen over het waarom geeft een heel ander verhaal en beeld over de Gemeente in relatie tot de Oude Begraafplaats. Gezien de samenwerking tussen de Gemeente en de vrijwilligers zou ik zeggen “alle lof voor de Gemeente Purmerend”. Oh ja, graag de volgende keer even aangeven dat je een stuk op deze site gaat plaatsen. Wel zo fatsoenlijk.
Wat een ongelooflijk slecht geschreven verhaal. Taal technisch heel zwak en nauwelijks samenhangend.
Ik snap niet dat kullie deze dame elke keer een podium geven met haar broddelstukjes.