Het politieke seizoen is nog maar net begonnen, of de schaamteloosheid van onze lokale politieke bobo’s vliegt je al om de oren. De jury van Zure Bom had het lastig met de nominaties die gelijk al binnen stroomden. Mario Hegger die de Baanstee Noord een natuurgebied vindt, maar het ondertussen wel vol wil gooien met beton.
Daar heb ik al een column over geschreven en ik ga mezelf niet herhalen. Maar de schaamteloosheid van deze wethouder die met zijn hond losloopt in een gebied waar dat niet mag, is groot. In het filmpje van Zure Bom komt hij er rond voor uit. Erger nog: het lijkt hem niet ongewenst om er dan maar een losloopgebied van te maken. Hij zegt dit zonder blikken of blozen en het zou mij niets verbazen als er binnenkort inderdaad een losloopgebied voor honden komt, daar in het persoonlijke natuurgebied van de heer Hegger.
De nummer twee op de nomatielijst is Paul van Meekeren, die in zijn reactie eerder lichtelijk sullig dan schaamteloos genoemd kan worden. Zijn zonde was niet eens zo heel erg: hij heeft enkele collega-raadsleden populisten genoemd. Laat dit zijn toppunt van schaamteloosheid blijven, dan zal hem geen verdere blaam treffen.
De wethouder en het raadslid die elkaar en elkaars partijen voor rotte vis uitmaakten, passen naadloos in het plaatje van schaamteloosheid in de Purmerendse politiek. Want je hoort nu eenmaal niet rollebollend over het internet te gaan met elkaar. En modder gooien moet je ook laten. Je speelt het nu eenmaal niet op de persoon, als je enig besef van schaamte hebt.
Dit alles werd afgelopen woensdag gevolgd door Ernst van Damme die als een stampvoetende kleuter’ (quote van Manja van der Weit) de raadszaal verliet. De wijze waarop door de raad op zijn ‘printermotie’ werd gereageerd, beviel hem niet. Men was het niet met hem eens, had andere meningen en politieke standpunten. De heer Van Damme vond dat ‘disrepectvol’ en verliet aldus de vergadering.
Los van het feit dat het verlaten van een raadsvergadering respectloos is (en niet ‘disrespectvol’ zoals hij het noemt), is het puur schaamteloos. Wat dat betreft had voorzitter Don Bijl terecht forse kritiek op dit gedrag. Niet alleen is het schaamteloos tegenover de collega raadsleden, ook getuigt het van onwaardig gedrag en onbeschaamdheid tegenover de Purmerenders die hem gekozen hebben en die uiteindelijk zijn salaris betalen. Dom, want men bijt niet de hand die je voedt. Een grotere schaamteloosheid kan ik nauwelijks bedenken.
Om het plaatje van schaamteloosheid compleet te maken, komt dan eindelijk het lang verwachte bommetje wat tijdens het reces al door Arie Wim Boer werd aangekondigd. Met veel bombarie maakte hij bekend dat er (strafrechtelijk) onderzoek werd gedaan naar gedragingen van de burgemeester. Zijn uitverkoren krant NoordHollands Dagblad was de enige media die daarover van hem zou horen (want de overige Purmerendse media noemt hij ‘riooljournalisten’). En dus verscheen vandaag dat lang verwachte bericht.
Wat (b)lijkt: er heerst terreur op het gemeentehuis! Het artikel spreekt van machtsmisbruik door Don Bijl en andere hoge heren, van een Ondernemingsraad die geen woord mag inbrengen bij de reorganisatie en van regerende angst binnen het bastion van het gemeentehuis. De rechter van de Ondernemingskamer komt eraan te pas, ambtenaren schrijven brieven die zij niet durven te ondertekenen uit angst voor represaillemaatregelen. Men heeft het over ‘als een dolle tekeer gaan’, ‘zijsporen voor medewerkers’ en zelfs ontslag en wegpesterij. Er heerst een organisatorische chaos.
Zijn dat werkelijk de ‘dames en heren’ die onze stad moeten besturen? Ik geloof mij ogen en oren niet, maar vrees dat er een grote kern van waarheid in te vinden is. De volledige waarheid zal waarschijnlijk nooit boven water komen. Schaamteloosheid gaat immers vaak gepaard met een groot talent om zaken te verbloemen en/of onvindbaar te maken. Of in ieder geval zo ondoorzichtig, dat de volle waarheid nimmer bekend zal worden. Goede bezems, stampende voeten, zonder blikken of blozen de meest onwaarschijnlijke dingen roepen, elkaar voor rotte vis uitmaken maar zelf net zo zwart zijn als de spreekwoordelijke pot en ketel.
Er gebeuren gelukkig ook zeer goede zaken daar in dat bolwerkje van schaamteloosheid, door zeer goed bedoelende ambtenaren, partijleden, fracties en raadsleden die nog geloven in een mooie wereld. Een wereld waarin men elkaar recht in de ogen kan kijken en waar men politiek verschillende standpunten kan bespreken zonder elkaar als mens onderuit te halen. Waar respect, eer en eerlijkheid nog woorden en waarden van goud zijn.
Mijn hoop is dat die gouden normen het zullen winnen van de schaamteloosheid. Maar daarvoor zal eerst de bezem flink door de gangen van de gemeentelijke politiek gehaald moeten worden. Een bezem die schoon veegt, daar waar de vuile dweil vieze vlekken in de deugdzaamheid van een fatsoenlijk stadsbestuur heeft achtergelaten. Zonder schaamte zal er moeten worden geveegd, geklopt en gelucht. Opdat de schaamteloosheid met de staart tussen de poten en het schaamrood op de kaken uit onze politiek vertrekt en niet als een steen op de maag van de stad ligt.
Hata Mari
Kopfoto: Haico Kats, (bewerking Hata Mari)
