Sinterklaas is in het land en dat hebben we geweten. De landelijke intocht in Maassluis ging gepaard met veel beveiliging, onrust vooraf en arrestaties tijdens het kinderfeest. Los van de inmiddels te ver doorgeschoten discussie over Zwarte Piet: het kinderfeest wat gewoon zorgeloos en leuk had moeten zijn, is dat al lang niet meer. Verpest door volwassenen die meningen, overtuigingen en idealen niet op de juiste plaats weten te zetten.
Je kunt het ermee eens zijn of niet: een kinderfeest hoor je gewoon niet te verpesten. Verdedig je overtuigingen op een volwassen manier. Helaas is volwassenheid ver te zoeken in deze kwestie. Een heet hangijzer waar iedereen wel iets over vindt en iets over roept. Maar, of de assistenten van Sinterklaas nu groen, geel, blauw of zwart als roet zijn – deze verziekte kleurwedstrijd kan heus op een andere manier worden gehouden.
Racisme is van alle tijden en hoort in een moderne maatschappij als de onze niet meer thuis. De wijze waarop ‘volwassenen’ in dit land dit proberen te bereiken, hoort ook niet thuis in onze maatschappij. Het is niet meer van deze tijd.
Of juist wel… want iedereen denkt maar te mogen roepen wat ze willen, denkt maar te kunnen plaatsen wat ze willen en vindt daarvoor genoeg platformen. Het wordt steeds gekker, gevaarlijk zelfs.
Vergeten we met z’n allen even niet dat wat op het internet geplaatst wordt, daar tot in de eeuwigheid te vinden is? Onze kleintjes, voor wie wij allen een wereld willen zonder racisme, zullen later onze idiote ‘antiracistische’ berichten zien, lezen en tot zich nemen. Zij die tegen het blackfacing zijn, worden op mensonterende wijze afgeschilderd als zijnde criminelen die moeten hangen. Voorstanders van Zwarte Piet krijgen evenveel stront over zich heen. Bedenk even dat onze kinderen dat later allemaal te zien krijgen. Wat een trieste geschiedenis zijn wij aan het schrijven in dit verhaal.
Wat denken wij hier nu eigenlijk mee te bereiken? Laten we daar een kort moment bij stilstaan. Een kinderfeest zonder vooroordelen. Een kinderfeest zonder kleurverschil. Tegelijkertijd een kinderfeest voor iedereen van alle kleuren. Voor mensenkinderen, die allemaal rood bloeden als zij geprikt worden. Rood van binnen. Iedereen, zonder uitzondering.
Waar respect voor de medemens hoog in het vaandel gedragen wordt. Een kinderfeest waar geen cordon van beveiliging omheen hoeft te staan. Waar geen demonstranten hoeven te worden gearresteerd, simpelweg omdat zij er niet zijn. Of dat nu met of zonder zwart is, dat hoort niet centraal te staan.
Wij, weldenkende volwassenen, hebben de plicht om daarvoor te zorgen. Het is onze traditie, ons erfgoed wat wij aan onze kinderen meegeven voor de toekomst. Dat hoort niet gepaard te gaan met wat wij elkaar aandoen. Laten we daar nu eens aan denken met zijn allen.
Daar waar het landelijk zo moeilijk ging, zo gemoedelijk ging het er in Purmerend aan toe. De stad waar meningen lijnrecht tegenover elkaar staan, waar die uiteenlopende overtuigingen soms ook op het scherp van de snede worden geponeerd, is de stad waar Sinterklaas met zwarte Zwarte Pieten juichend en met vreugde feestelijk werd ingehaald.
De tegenstanders van blackfacing hadden hun ongerief op internet geuit, maar wisten hun meningen ondergeschikt te maken aan het plezier van onze kinderen. De voorstanders van het zwart, hoefde geen podium om hun zelfverkondigde gelijk aan te tonen. Iedereen wist de juiste keuze te maken op het juiste moment. Het resultaat was te zien en gloeide zelfs nog dagenlang na. Nergens was een wanklank te bespeuren. De gewapende politiepieten waren nauwelijks te herkennen, op een enkele opvallende mitella na.
Sinterklaas was bisschoppelijk magistraal, de vele Zwarte Pieten vrolijk en geliefd door iedereen. Meneer Wout hoffelijk als altijd en een ceremoniemeester in elke betekenis van het woord. Zelfs de weergoden waren gunstig gezind, en de burgemeester –terecht- trots als een aap met zeven euh… van die dingen (we houden het netjes omwille van de kleintjes).
Purmerend heeft zich van haar beste kant laten zien – en dat verdient hulde en complimenten. Want hoe makkelijk had het geweest om de boel te verzieken met ellende? Blijkbaar zijn we in Purmerend allemaal toch wel een heel klein beetje bang voor de roede en de zak. Of misschien willen we gewoon allemaal wel als zoete kindjes in het grote boek van Sinterklaas worden beschreven.
Met zijn allen hebben we het Purmerendse Sinterklaassprookje laten zijn wat het is. Een sprookje waarin op magische wijze alle meningen, overtuigingen en idealen onzichtbaar werden. Brave volwassen kindjes allemaal in Purmerend. De roede kan voor nu even achterwege blijven. Zet gerust je schoentje, want wie goed is krijgt gekleurd lekkers – waar ook zwart tussen zit.
Hata Mari
Kopfoto: pixabay
