Hommeles in Landsmeer
De raad van Landsmeer heeft een motie van afkeuring tegen een van haar eigen raadsleden aangenomen vanwege het feit dat zij uit protest even niet meer naar de raadsvergaderingen komt.
Het betreft het onafhankelijke raadslid Debby Mulder (van de Lijst Mulder Damme, LMD). Zij wordt door zowel een meerderheid van haar gemeenteraad als haar college ‘terecht’ gewezen op het feit dat zij ‘onnodige’ vragen stelt. Onnodige vragen? Wie bepaalt dat dan?
Juist een gemeenteraadslid kan en moet vragen stellen en dit kunnen doen zonder ‘last en ruggenspraak’ van wie dan ook. Anders wordt het als de vragen die worden gesteld ‘je’ erg in verlegenheid kunnen brengen dan wel zaken blootleggen die met het functioneren van de organisatie zelf te maken hebben. In het algemeen is dit een van de overwegingen om zaken als ‘vertrouwelijk’ te bestempelen zonder dat een gemeentebestuurders uitleg hoeven te geven over de overwegingen waarop zij de vermeende geheimhouding opleggen. Dit laatste pleit m.i. voor raden die in staat zijn om kaders te stellen op basis waarvan geheimhouding moet worden opgelegd. Zo legt de gemeente Purmerend bijvoorbeeld geheimhouding op ten aanzien van uitspraken van de Raad van State, terwijl diezelfde uitspraken gewoon te vinden zijn op de website van deze Raad zelf?
In dat soort gevallen waarbij om onduidelijke redenen geheimhouding wordt opgelegd, zien we vooral ‘weerstand’ ontstaan. Zoals het beantwoorden van vragen die niet zo zijn gesteld. Het melden van bandbreedtes in plaats van gevraagde aantallen. En het bewust ontwijken en verhullen van antwoorden waardoor raadsleden wederom vervolgvragen moeten stellen om dit soort ‘ongeïnteresseerde en ondeskundige beantwoording’ te herstellen. En dat kan natuurlijk door de ambtelijke organisatie als extra werkdruk worden ervaren. Opgemerkt moet worden, dat als gemeentebesturen de aan hun gestelde vragen gelijk naar behoren beantwoorden het bezwaarlijke vervolgtraject achterwege zou kunnen blijven.
Raadslid Mulder te Landsmeer heeft een legitieme vraag gesteld! Over een al dan niet veronderstelde meerderheid welke aanwezig diende te zijn bij een bijeenkomst van de ‘referendumcommissie’. Het college blijft het antwoord hierop schuldig en dat is vreemd. Want als het zo zou zijn dat de veronderstelde meerderheid (quorum) aanwezig was dan is een simpel ‘ja’ voldoende. Tenminste als dit ‘ja’ gepaard gaat met zogeheten steunbewijs, zoals bijvoorbeeld een bankafschrift van de deelnemers. Dit lijkt wat ‘ver’ te gaan maar is niet geheel onbegrijpelijk. Mocht het zo zijn dat er gedurende deze door raadslid Mulder genoemde bijeenkomst géén voldoende quorum aanwezig was heeft zij groot recht te twijfelen aan de democratische legitimatie van besluitvorming. De vraag hierbij is of zij de toetsing aan het quorum ook op een andere wijze kan verkrijgen, anders dan dat iemand haar dit in de wandelgangen heeft toegefluisterd. Verbazingwekkender is echter de ‘aanval op haar persoon’? Zonder dat ook maar een van haar overige raadscollega’s zich aansluit bij het zeer legitieme verzoek op duidelijke antwoorden op haar vragen als volksvertegenwoordiger.
Het is niet aan – welke gemeenteraad dan ook – zich uit te spreken over de noodzaak dan wel wijze van het stellen van vragen aan een collegebestuur. En ook niet aan collegebesturen om dit soort vragen aan een gemeenteraad voor te leggen, eens te meer omdat deze niet in staat zijn de meeste gevraagde informatie te leveren.
Het lijkt er dan ook sterk op dat de collegebestuur van Landsmeer haar faciliterende rol wenst te omzeilen door het betreffende raadslid naar de politieke slachtbank van de gemeenteraadsarena te voeren. Dat ‘barbertje moet hangen’! Dat zij al drie maanden zonder reden niet aanwezig is bij de raadsvergaderingen is onjuist. Mevrouw Mulder heeft juist aangegeven dat zij om reden van de onwilligheid van de beantwoording van haar vragen “uit protest” de vergaderingen niet zal bijwonen totdat haar vragen juist wél beantwoord zijn. Deze reden was en is dus nog steeds aanwezig. De tendentieuze berichtgeving hierover mist dan ook elke nuancering.
En dan nog het feit dat enkele van haar collega raadsleden hebben aangegeven dat “bij de functie van raadslid verantwoordelijkheden en gedragingen horen die niet ‘gratuit’ (wel dan wel niet aan de orde) zijn? Wat wel dan wel niet gratuit is? Dat is een puur politiek oordeel en heeft niets te maken met het feit dat gemeenteraadsleden vragen kunnen stellen en e-mails mogen sturen. Het al dan niet gratuit zijn van handelingen dan wel vragen van individuele volksvertegenwoordigers is niet aan politieke tegenstanders om te beantwoorden.
Gekozen volksvertegenwoordigers hebben het recht om vragen te stellen, het recht om deze goed beantwoordt te krijgen en vooral het recht om de controle op het bestuur mogelijk te maken. Het is ongepast om hen hierop aan te spreken als een en ander blijkbaar ‘niet goed uitkomt’.
Tor Narra
28 december 2016
