Ont-kloven?
De gemeente Waterland gaat onderzoeken of ze zelf panden aan kan kopen om vluchtelingen met een verblijfsstatus te huisvesten. Zo opent het Dagblad Waterland vandaag op de voorpagina. De gemeente Leiden heeft al eerder aangekondigd dat zij hotelkamers gaat huren om de verplichtte jaarlijkse quota aan statushouders te huisvesten.
Door het gebrek aan woningen in ons land en zeker hier in onze regio kunnen veel gemeenten niet meer aan de door het Rijk opgelegde taakstelling voldoen. Daarbij lopen ze het risico dat zij door de eigen inwoners worden afgerekend met de voor de hand liggende kritiek dat de eigen inwoners maar eens eerst aan de beurt zijn. Vooral omdat zij al meerdere jaren vruchteloos op een passend aanbod voor een huurwoning wachtten.
Eén van de weinige goede argumenten die ik zelf heb mogen vernemen kwam van de partij Leefbaar Purmerend. “Zolang er nog één dakloze op straat moet slapen, gaan wij niet akkoord met de opvang voor vluchtelingen in onze stad”, zo zei hun fractievoorzitter. En dat was tevens het laatste wat we van deze partij over de daklozenproblematiek hebben vernomen. Hoewel ik geen fan van deze partij ben was dat wél het enige echte argument dat in het hele beschamende vluchtelingendebat hout sneed.
Persoonlijk ben ik van mening dat en-en ook zeker had gekund. Nog steeds eigenlijk! Maar allá! Het wordt toch weer actueel. De gemeente Waterland wil graag anticiperen om niet opnieuw aan te lopen tegen een achterstand in de toekomst. En dat gaan ze dan doen door panden aan te kopen, hotels te huren en ja? Ook door andere gemeenten te vragen of we een “deel van hun taakstelling kunnen overnemen”? Dat ook Purmerend bijvoorbeeld meer huizen beschikbaar zou moeten gaan stellen voor het gebrek aan daadkracht van de gemeente Waterland.
Nu moet ik zelf een beetje voorzichtig zijn, want mijn eigen stad heeft niet echt staan te trappelen om met realistische voorstellen te komen voor de vluchtelingenopvang. In de toenmalige noodzakelijke noodopvang hebben we ook andere gemeenten op laten draaien voor het ontbreken van de eigen ruggengraat. Maar wat we nooit ter discussie hebben gesteld was onze humane taakstelling om net als andere gemeenten in ons land statushouders van een dak boven het hoofd te voorzien.
Maar wat dan met onze daklozen? Onze zwervenden? Onze inwoners die al jaren nodeloos op ditzelfde recht wachten? Die hebben pech! Want helaas zitten die samen met ons allemaal in een failliet systeem. Een systeem dat de oplossingen slechts biedt als er iemand aan kan verdienen.
Er geen mensen maar producten worden gekoppeld aan markten. Waarbij menselijk nood en de oplossingen die daarbij horen worden gewogen worden op financiële haalbaarheid en rendement.
Waar blijft het huren van hotelkamers voor onze daklozen? Waar blijft het kopen van panden om onze zwerfjongeren het hoofd te bieden? En waar moeten we zijn om onze daklozen aan te bieden aan andere gemeenten om deze te helpen? Zal ik het u vertellen? Nergens! Deze maatregelen zitten niet in ons verdienmodel. Voor de opvang van statushouders krijgen we tenminste nog betaald.
De gemeente Waterland stelt ook voor dat zij hun statushouders desnoods ook gewoon huur laten betalen? Dank je de koekoek! Als je het pand zelf aankoopt dan lijkt het me voor de hand liggen dat je de huur int. Waarmee gemeenten weer schoorvoetend terugtreden naar het tijdperk van de gemeentewoning. Wat een geweldig idee! Als de markt het niet kan dan moeten we het zelf gaan doen. En dan niet alleen voor de statushouders? Maar misschien ook voor al die anderen?
Een nieuwe stroom van vluchtelingen naar Europa en ook ons land is nog niet uitgesloten. Dat zal nog eens extra druk op de al gespannen situatie rond dit probleem opleveren. En onze burgers? Onze kiezers? Die mensen die wij in onze gemeenteraden vertegenwoordigen? Die wensen snelle oplossingen voor hun huisvesting, voor hun zwerfproblemen en voor onze daklozen. En die wensen vooral niet te worden ‘weggewuifd’ met de constatering dat kosten nog moeite wordt gespaard om de problemen van ‘anderen’ op te lossen. Dat gaat uiteindelijk een keer mis. Dan kan ‘de politiek’ weleens erg diep in haar eigen kloof terechtkomen.
Tor Narra
9 mei 2017
Eigen inwoners eerst een huis, de wachtlijsten zijn, dankzij verkeerde beslissingen, veel te lang. De statushouders hebben een dak boven hun hoofd, niet iedere Nederlander kan dat zeggen