Graag wil ik ons op deze vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 een beetje meenemen in de historie van de politiek in Purmerend van de afgelopen vier jaar. Een politiek die wat mij betreft vooral in het teken heeft gestaan van het behartigen van vooral belangen, beïnvloeding, manipulatie en zwartmakerij van diegenen die gaten prikken in het dichtgespijkerde coalitieakkoord van aanvankelijk vier partijen, met wat te weinig verstand van wat democratisch besturen precies inhoudt. Het is vooral de onderbuik en de arrogantie van het getal geweest waarmee coalitiepartijen zijn omgegaan met de goed gefundeerde kritiek van de oppositie.
Eén van de coalitiepartijen windt er vooral geen doekjes om. Door constant te oreren dat zij de grootste zijn menen zij zich te legitimeren als… ja als wat? Het is natuurlijk overbodig om te zeggen dat de grootte nooit zoveel zegt over de techniek zal ik maar opmerken. Het is deze partij die ook niet schroomt om te verklaren dat zij zich niets aantrekken van het gewenste dualisme in ons politiek systeem. Dat is nu eenmaal ‘de mores van’ de politiek. Opvallend is dat zij wel op de achterste benen staan als deze mores zich tegen henzelf keert.
Zo is het vooral beschamend dat de gemeenteraad partijen niet ter verantwoording roept als er geluiden komen over belangenverstrengeling. Dat wordt overgelaten aan een stichting die een formele klacht indient bij de gemeente. En wordt zo’n klacht afgehandeld door één van de eigen partijleden in een door mij zwaar bekritiseert Presidium. Met dit struisvogelgedrag laat de huidige gemeenteraad van Purmerend vooral zien dat zij haar controle op het bestuur volledig laat varen.
En dat valt toch al niet mee, daar waar bestuurders informatie systematisch achterhouden en mondjesmaat verspreiden (Solar campus, onverklaarbare overschrijding van 8 ton op het WMO-hulpmiddelenbudget en het achterhouden en verdraaien van informatie over de rol van bestuurders over de werkwijze van de daklozenopvang in Purmerend). Het ter verantwoording roepen van gedrag op basis van de gedragscode wordt door de partijen angstvallig vermeden en dit verschraalt de democratische verhouding van onze lokale politiek ernstig.
En ja.., dan die andere partner. Een neo-liberalistische partij die het in 2014 slim heeft gespeeld. Door als ondernemerspartij de juiste portefeuilles naar je toe te trekken, wordt je in het land der blinden natuurlijk snel koning. Zo zijn met name de Stadspartij en het AOV de afgelopen bestuursperiode vooral ingezet als bijwagen in de afbraak van menselijke waarden. Tot het recht van de sterkste. Met vooral stigmatiserend beleid dat mensen iets moeten terugdoen voor hun samenleving. De vraag is dan wat wij met elkaar vinden wat ‘iets terugdoen’ dan precies betekent?
Zoals u weet ben ik raadslid in bovengenoemde raad. Zoals u mogelijk ook weet is dat de kritiek van mij persoonlijk op dit bestuur leidt tot verzonnen en onbewezen verdachtmakingen van individuele ambtenaren en bestuurders die stellen integer te zijn, maar ondertussen constructies opzetten die zowel (voormalige) ambtenaren, raadsleden en individuele burgers en contractanten etiketjes opplakken. De enige legitimiteit daarbij is zogenaamd de functie die ze bekleden en dat is dan ook tevens de arrogantie waarmee men denkt weg te komen. De functie laat het namelijk toe dat ze ‘dan wel gelijk zullen hebben’.
Ik heb vele malen eerder aangegeven dat de bestuurscultuur in Purmerend er een is van bestuurlijke en ambtelijke manipulatie waarbij zowel ambtenaren en politici constant over hun schouders moeten kijken of zij niet ‘uit de pas’ lopen. Deze angstcultuur is nog steeds een feit. Een anonieme brief van ambtenaren drie jaar geleden is genegeerd door de burgemeester persoonlijk en afgedaan met het feit dat hij niet op anonieme brieven wenst te reageren. Dezelfde burgemeester draait er overigens niet zijn hand voor om, om anonieme ambtenaren in te zetten om politici weg te houden bij ambtenaren en van belang zijnde informatie.
De in mijn visie zwevende ‘esoterische’ ideologie van een nogal breed georiënteerde ‘school van zingeving’ heeft een jaar of zes terug haar intrede gedaan in het Purmerends bestuur. Deze Sezen-club heeft haar onduidelijke gif vooral onder bestuurlijk Nederland verspreid met een onderuithangende vergaderstijl in vergaderkamers die vooral uitnodigen tot nietsdoen. Het is natuurlijk uiterst lastig als raadsleden deze wijze van ‘gezelligheid’ constateren indien hen de toegang tot deze wandelgangen niet is ontzegd.
Verontrustte anonieme ambtenaren die dit uiteraard ook zien gebeuren spreken in de wandelgang over ‘Greet Hofmans in Purmerend’. (Vooral de ouderen onder ons zullen precies weten wat ik hiermee bedoel). De ultieme vraag doet zich hierbij echter voor wie er nu precies de touwtjes in handen heeft in het stadhuis van Purmerend.
Een niet slagvaardige raad dat geen moeite doet om zich adequaat en naar waarheid te laten informeren raakt steeds meer haar oorspronkelijk controlerende taak kwijt. Dit leidt onafwendbaar tot een politiek van onderbuikgevoel, van oneliners en van roeptoeterij over zaken die anders uitpakken op basis van goede en adequate informatie en volledige openheid. De zogeheten mantra van het ‘van buiten naar binnen werken’ werkt niet als bestuurders hierbij zelf de context gaan lopen aangeven en daarmee dus de werkelijkheid bewust vertekenen.
We moeten aanstaande woensdag gaan kiezen. Stemmen op een partij die mogelijk in staat is om de opvoedende bestuurscultuur een draai de andere kant op te geven. Ik zeg u niet op wie we moeten gaan stemmen, maar ik probeer wel aan te geven dat politiek altijd om inhoud moet gaan. En niet om macht, niet om meerderheid, niet om mores, niet om oneliners, niet om stigmatisering en niet om zwartmakerij. Politiek gaat over mensen. Ook om diegenen die zich beschikbaar stellen om de soms ondankbare taak van volksvertegenwoordiger op zich te nemen. En dit zonder te worden weggezet door anderen die vooral niet beseffen wat hun eigen gedrag is en veroorzaakt.
Stem voor inhoud!
Tor Narra
