In 2010 heeft de toenmalige gemeenteraad van Purmerend het Bestemmingsplan Binnenstad 2010 vastgesteld. Nu is het zo dat bestemmingsplannen op basis van de Wet Ruimtelijke Ordening een minimale looptijd van 10 jaar hebben. Dit vooral om onze medeburgers de zekerheid te geven dat er geen al te grote veranderingen plaatsvinden in bouwstijl, bouwhoogte etc. Nu komt het zeker in Purmerend vrij regelmatig voor dat dergelijke 10-jaars zekerheid wordt ondermijnd door zogeheten postzegelplannetjes en tussentijdse wijzigingen. En dat dit voornamelijk wordt veroorzaakt omdat deze gemeente een stuk beter ‘van buiten naar binnen’ werkt voor beleggers en projectontwikkelaars dan voor anderen in onze stad. Ons armoedeprobleem zou bijvoorbeeld allang opgelost zijn indien eenzelfde maatwerkenthousiasme ook in het sociaal domein plaats zou vinden.
Vooralsnog dansen onze bestuurders vooral naar de pijpen van investeerders die van mening zijn dat zij met het trekken van de portemonnee tevens ons stadsbeeld kunnen bepalen. Een van deze actuele zaken is het door de Fa. Snippe gefinancierde plan van hoogbouw op het voormalige PostNL-terrein. Met een verrassende lobby waarbij onze wethouders zelfs een deel van de publiciteitscampagne van Snippe ter hand namen worden zowel de vorige als de huidige gemeenteraad ‘meegenomen’ in een machtspolitiek waarbij vooral Snippe ons wenst te instrueren over de wijze waarop wij onze stad besturen. Zo schroomt men er niet voor om in een artikel in De Telegraaf van 5 juni jl. de politiek van Purmerend te belasteren door te stellen dat zij “vooral zijn misbruikt door het CDA om kiezers te trekken”. En verder stelt Snippe dat we “in Purmerend elk initiatief als negatief ervaren, hoewel er een enorme behoefte is aan woningen”. En “dat vele Purmerenders(?) zich hebben ingeschreven en het plan omarmen.” Hoewel het artikel eigenlijk ging over de plannen van Snippe in de gemeente Diemen vond men het waarschijnlijk een goed moment om hier ook de frontale aanval op Purmerend te openen.
Maar ik zal u de historie nog even schetsen en de feiten benoemen waarvan ook Snippe volledig van op de hoogte is. Ten eerste heeft de toenmalige gemeenteraad het college verzocht om met meerdere schetsvoorstellen (waaronder ook historiserende laagbouw) te komen voor het vm. Post-NL-terrein. Het resultaat is een respectloos en doof college geweest dat gewoon vier hoogbouwplannen presenteerde. Daarmee heeft het college geen rekening gehouden met het gangbare bestemmingsplan binnenstad 2010 en heeft het college bewust het risico genomen met voorstellen te komen die een noodzakelijke bestemmingsplanwijziging van de binnenstad vereist. Daarmee wensen zij de 400 jaar geldende grenzen te wijzigen louter en alleen ten behoeve van deze projectontwikkelaar. Het is overbodig om oude kaarten op te vragen over de aloude grenzen van onze binnenstad. Het volstaat om de gestelde grenzen van ons bestemmingsplan binnenstad 2010 te handhaven.
Eerder heeft de gemeenteraad – in coalitie bestendigde meerderheid – een hoogbouwvisie vastgesteld. Ik heb daarover meerdere malen verklaard dat dit geen visie is maar meer ter voorbereiding is geweest op de – toen nog premature – plannen van Snippe. Een hoogbouwvisie waarvan de noodzaak zich vooral aandiende door de wachtlijsten op onze sociale woningbouw. Hoogbouw om meer koopwoningen te bouwen zorgt niet voor meer sociale huur maar wel voor meer winst voor beleggers en ontwikkelaars. De retoriek van Snippe die de gemeenteraad vooral wenst te confronteren met “de grote behoefte aan woningen in Purmerend” is daarom misleidend. De hoge woningbehoefte in Purmerend zit vooral in sociale huurwoningen die Snippe niet levert omdat daarmee niet verdiend wordt. Zelf geeft Snippe aan dat het “in andere randgemeenten makkelijker gaat omdat deze gemeenten wel bereid zijn om grondprijzen lekker laag te houden”, en daarmee vooral onze samenleving constant op laat draaien voor het vergroten van winstmarges van Snippe e.a. Zo worden de zogenaamde ‘inschrijvers’ op het project misbruikt om vooral aan te tonen hoe groot de behoefte wel is voor dit slechts ene koopmarktsegment. Snippe verwijst hier naar de “immense opgave van het kabinet van 75.000” woningen waarbij zij gemakshalve vergeten dat het hier niet om koop en dure huur alleen gaat.
Tegenstanders van de hoogbouw op het PostNL-terrein zouden al deze inschrijvers (de wethouder noemde zelfs een getal van 5000?) in de kou laten staan voor 165 koop- en te dure huurwoningen? De vraag is of al deze inschrijvers daadwerkelijk uit Purmerend komen en of zij ook allen een sociale huurwoning in onze stad achterlaten? En natuurlijk ook wat de respons is als bv. Wooncompagnie 165 sociale huurwoningen in de reclame gooit? Precies!
Er zit een nieuwe raad en vinden er helaas nog steeds coalitieonderhandelingen plaats. Onderhandelingen die volgens zeggen blijven hangen op dit ‘ gevoelige dossier’. Met daarbij boze brieven van Snippe die het college maant op de gemaakte afspraken en continuïteit eist in de voortgang naar de realisatie van hun Babylonische ontwerp. Afspraken zoals gemaakt in de door het college en Snippe ondertekende Anterieure Overeenkomst van 8 maart jl. Deze overeenkomst heeft het college niet aan de raad verstrekt en ook niet voorgelegd voor het vaststellen van de geheimhouding. Dit – dus openbare – stuk heeft het college bewust of onbewust achtergehouden voor de raad. De raad moet het doen met een conceptovereenkomst uit december 2017 en moet zich afvragen of de definitieve overeenkomst gelijkluidend is? Nu komt het helaas vaker voor dat dit college ondertekende contracten niet verstrekt aan haar gemeenteraad. Zo is het contract voor Solar Campus destijds niet aan de raad verstrekt (later bleek dit anders dan de raadsopdracht) en houdt het college nog steeds het Meyra-contract achter i.v.m. kritische vragen over de structurele overschrijding van het WMO-hulpmiddelenbudget. Het zou deze nieuwe raad sieren indien zij de privaatrechtelijke handelingen van het college van nadere kaders voorziet om vooral haar informatierecht zeker te stellen.
Acht ton aan schadevergoeding. Dat zijn tenminste de eerste geluiden die Snippe rond laat zingen. Als we uitgaan van het concept Anterieure Overeenkomst dan hoeft de raad zich weinig zorgen te maken. Dan gaat Snippe het niet redden met haar dreigement.
Anders wordt het als er (mondelinge) afspraken zijn gemaakt in de definitieve overeenkomst van 8 maart die de raad tot op vandaag nog niet heeft gezien. Dat kan een overmoedige wethouder zijn die Snippe meedeelt dat hij “de raad wel in zijn zak heeft” tot nadere schriftelijke bepalingen die eventuele schadevergoedingen regelt in de ‘geheime’ overeenkomst.
Tot slot wens ik u mee te delen dat raadsleden nog steeds zonder last hun positie bepalen. En dat het vooral de wens van hun kiezers is dat hen dient te leiden in het bepalen van hun standpunt. Dreigementen van schadeclaims, misbruik van cijfers en oneigenlijke argumenten kunnen geen reden zijn om af te wijken van de inhoud van het dossier zelf. De raad heeft zich m.i. al eens laten misleiden door het aannemen van een ‘einddocument’ maar zal nu haar rug recht moeten houden bij de eventuele wijziging van het bestemmingsplan voor de binnenstad. Schadeclaim of niet! Want Snippe is hier niet de baas!
Tor Narra
28 juni 2018
