Journalist en columnist. Het lijkt alleen te gaan over het “stukje” dat je aan het schrijven bent, maar er zit een wezenlijk verschil tussen welke gedachten je op papier zet. Als journalist keek ik gisteren via RTV Purmerend naar de uitzending van de gemeenteraad. Het initiatiefvoorstel van het CDA, D66 en GroenLinks over de historische binnenstad werd besproken. Althans, ging het daar wel over? Eigenlijk werd er natuurlijk gewoon een hak gezet tegen de hoogbouwplannen van projectontwikkelaar Snippe op de PostNL-locatie. Terwijl ik de journalistieke woorden op papier zette, begon de columnist in mij zich te roeren.
Geamuseerd – en vol verbazing – luisterde ik naar de formuleringen van met name het AOV en de Stadspartij. Een ware soap was zich aan het ontvouwen. Kijk, over de verhaallijn verbaasde ik mij niet. Iedereen die zich een beetje verdiept in de Purmerendse politiek had dit al kunnen zien aankomen. Maar als regisseur of producent van de soap zou ik aan de tekstschrijver hebben gevraagd om met iets minder voor de hand liggende oneliners te komen.
Tja, het is ook lastig. Hoe breit je recht wat krom is. Voortschrijdend inzicht zou je het kunnen noemen. Maar waren het niet juist het AOV en de Stadspartij die net voor de gemeenteraadsverkiezingen samen met de VVD er nog even een anterieure overeenkomst door wilden duwen? Hoe leg je dan uit dat je 180 graden gedraaid bent?
Je kunt inderdaad concluderen dat die zet, net voor de verkiezingen, je als partij veel stemmers heeft gekost. Voortschrijdend inzicht. We kunnen niet anders dan naar onze kiezers luisteren. Althans, dat was de verklaring van beide partijen. Maar eigenlijk snijdt dat geen hout. Die kiezers zijn jouw kiezers namelijk niet meer. Je bent ze al kwijt. Het zou wel heel goed kunnen dat de kiezers die wel op je gestemd hebben, het wel met die visie van 4 maanden terug eens zijn. Sterker nog, dat is logischer dan andersom.
Als burger ben ik blij. Blij dat dat kolossale ding in mijn Stadje van de baan is. Ik begrijp de behoefte aan woningen. Ook aan sociale huurwoningen. Dat is de reden geweest waarom ik al sinds 2006 niet meer in Purmerend woon. Maar ik heb er veel moois voor terug gekregen. Ik woonde in een historische school, op een boerderij en nu al 3 jaar op een woonboot. Allemaal op een steenworp afstand van Purmerend.
De columnist in mij keek met medelijden naar de VVD. Woedend. Furieus. Ik zou het ook zijn. VVD houdt zich vast aan de de weg die zij zelf heeft ingezet. Het pad dat de partij persoonlijk heeft gebaand. En vol overtuiging achter staat.
Ik verbaas me al jaren over de politiek in Purmerend. De afgelopen 2 raadsperioden leken de coalitiepartijen hun eigen identiteit allemaal op te geven. Ik weet het, een coalitie-akkoord is geven en nemen. Maar het VVD-sausje lag er wat mij betreft wel heel dik bovenop. Als je zelfs bij het CDA een VVD gevoel krijgt, weet je eigenlijk dat een langzittende VVD’er de touwtjes erg stevig in handen heeft.
Maar nu is het roer om. En lijken de teugels los te raken. Partijen die weer doen waar ze voor staan. Of misschien altijd wel voor gestaan hebben. Hoogbouw kwam voor de val
______________
Hoogmoed komt voor de val. (=iemand die erg trots is of hoogmoedig, krijgt gauw de bijbehorende ellende)
______________
