Dagdienst
Het is woensdagochtend. Ik fiets mijn standaard route door het mooie gedeelte van Oud-West, Amsterdam. Met een goed tempo ben ik bijna bij mijn bestemming gearriveerd. Bij aankomst zet ik rustig mijn fiets in het rek en doe ik mijn slot om mijn fiets heen. Gemoedelijk loop ik richting het gebouw en bel bij mijn eerste cliënt aan. Na enkele seconden neemt de cliënt op en opent de deur voor mij. Rustig loop ik naar binnen en stap in de lift.
Het bezoek
Bij binnenkomst loop ik richting meneer en geef hem een hand. Ik leg mijn jas weg en neem plaats in de stoel. Ik vraag aan meneer hoe het met hem gaat. Meneer antwoord vervolgens: ”Ach het gaat wel jongen, de banden zijn nog versleten”. Lacherig kijk ik meneer aan en zie opeens een sprankeling in zijn ogen. Ik vraag meneer: ”Als u nou terugkijkt op uw leven, bent u gelukkig hoe het al die jaren is verlopen?” Glimlachend kijkt meneer mij aan en zegt: ”Frank, je moet eens weten hoe fijn leven ik heb gehad. Ik heb meerdere banen gehad, ik heb liefde gekend en nu zit ik lekker op mijn balkon als het mooi weer is. Verbazingwekkend kijk ik meneer wederom aan en vraag hem of hij wel eens last heeft van eenzaamheid. Bij het aankijken van meneer zie ik zijn hoofd al langzaam heen en weer schudden. Vervolgens zegt meneer: ”Frank, er zijn momenteel zo veel ouderen die een dierbaar iemand heeft verloren en een eenzaam leven leiden. Ik heb veel geluk dat ik daar geen last van heb”. Stralend kijkt meneer mij aan en zegt: ”Broeder, zal ik jou eens een belangrijke tip geven: ”Het leven is maar zo kort. Geniet van het leven, ontdek de wereld en koester de mensen die je liefhebt.” Met vochtige ogen kijk ik meneer aan en begin langzaam naar hem te knikken.
Mijn oma
Meneer vraagt of ik trek heb in koffie. Uiteraard zeg ik daar geen nee tegen. Ik loop vervolgens naar de keuken en schenk de koffie in een kopje. Bij terugkomst neem ik weer plaats in de stoel. Vervolgens vraagt meneer mij of ik altijd al in de zorg wilde gaan. Ik antwoord: ”Toen ik 12 jaar oud was zorgde ik al voor mijn oma. Zes jaar lang heb ik haar op bed verzorgd, eten en drinken gegeven. In deze periode kwam ik al in aanraking met de zorg. Na het overlijden van mijn oma heb ik haar proberen te eren door te starten met de verpleegkunde opleiding. Zelfs na mijn diplomering en tot de dag van vandaag heb ik geen spijt dat ik de zorg in ben gegaan. Iets voor iemand anders kunnen betekenen, dat is voor mij het mooiste gevoel wat er bestaat.
Het raakpunt
Na de opmerking van meneer heeft mij dat aan het denken gezet. Op zo’n moment realiseer jij je dat het leven inderdaad kort is. Volg je hart, streef je doelen na en sta achter je standpunten. In de zorg kom je in aanraking met dit soort situaties. In deze situatie zie je hoe prachtig de zorg is en wat je voor mensen kan betekenen. Ik ben trots om werkzaam te zijn in de gezondheidszorg.
Hebben jullie wel eens een situatie meegemaakt die jullie heeft geraakt?
Zie hieronder twee anderen situaties die ik mee hebt gemaakt:
