De opvang van onze daklozen in Purmerend is nog steeds niet op orde. De voortdurende aanloop van dak- en thuisloze mensen dat zich in nood bij dit maatschappelijk vangnet meldt blijft groeiend en gestaag. Van mensen die zonder dergelijke voorziening dan ook ‘rucksichtslos’ op straat belanden.
Een deel van deze mensen krijgt om de een of andere reden te horen dat zij nog niet aan de beurt zijn, dan wel dat zij niet in aanmerking komen v.w.b. ‘hun persoonlijke problematiek’ en worden bij voorbaat ‘in eigen kracht gezet’ opdat zij maar eigen oplossingen voor ‘hun probleem’ moeten verzinnen.
Hun probleem? Door doelbewust beleid en daardoor het gebrek aan sociale huurwoningen worden zij enerzijds veroordeeld tot financiële uitbaters die ergens in de regio een kamertje beschikbaar hebben? Dan wel worden zij in een situatie gedrongen een nomadenbestaan te verkiezen? Keuzen die bij voldoende aanbod van sociale huurwoningen niet aan de orde zijn! Maar wel stigmatiserend als ‘hun probleem’ bij hen wordt neergelegd.
Voor zover de nog steeds regionaal opererende daklozenopvang daadwerkelijk mensen kan opnemen in hun altijd te krappe accommodaties geldt dit voor de duur van maximaal acht maanden. Vertelt u mij niet waarom dit zo is maar blijkbaar is dat de arbitraire houdbaarheidsdatum die wij beschikbaar stellen voor hulp van onze dak- en thuisloze medemens. Het wordt vooral een probleem voor deze hulpbehoevenden na die acht maanden te horen krijgen “dat zij weer de straat op moeten.” Om plaats te maken voor het volgende schrijnende en gestigmatiseerde geval.
De gekozen strategie is vooral om mensen mee te delen dat “zij te weinig aan zichzelf hebben gewerkt, onvoldoende moeite hebben gedaan om zelf op zoek te gaan naar definitieve woonruimte en daarom de daklozenopvang zonder enig alternatief weer moeten verlaten.” De leiding van de daklozenopvang oordeelt op deze wijze over vermeende gedragsaspecten van haar cliënten, iets waartoe zij totaal niet bevoegd is en tevens niet is opgeleid. In mijn opinie gaat deze stichting hiermee ver buiten de haar opgelegde taakstelling, namelijk het bieden van een (tijdelijk) onderkomen voor ingezetenen die in nood verkeren.
Een basis dat vooral is vastgelegd in het beleid van de gemeente Purmerend, ’housing first’ geheten, dat beoogd dat mensen eerst een stabiele woonsituatie wordt geboden waarbij verdere specialistische hulp kan worden gegeven om mensen weer perspectief te bieden op een verder stabiel leven. Deze kreet (i.e. housing first) staat vooral mooi in de beleidsnotities maar wordt niet gesteund door de bovenstaande praktijk.
Niet anders dan de voornemens om voor speciale doelgroepen 200 tijdelijke woonplekken in de stad te realiseren voor een bedrag van ongeveer 9 miljoen euro van onze belastingcenten. De rechtsongelijkheid ten aanzien van netjes betalende en te lang wachtende leden van onwerkbare woon-verdeel-systemen wordt hiermee steeds groter en daarmee ook steeds onrechtvaardiger. Vooral omdat – als de ondeskundige veronderstelling van de directie van de daklozenopvang waar is – mensen eerder een plek zouden moeten krijgen bij begeleid wonen met specialistische geestelijke hulp, in plaats van na acht maanden op straat te worden gemieterd.
Er is ook een nachtopvang in Purmerend op de Wagenweg. Dat is vooral bedoeld voor die dak- en thuislozen die – ondanks het feit dat zij niet voor een tijdelijk onderkomen in de reguliere opvang in aanmerking komen – een slaapplek kan krijgen voor een of meerdere nachten in dit hiervoor eigenlijk ongeschikte pand. Een pand dat vooral is verouderd maar vooral ook sterk is vervuild. Zo vervuild dat – uit monde van een aantal gebruikers – de gezondheid van de slapers ernstig gevaar kan lopen. Dit heeft vooral te maken met ongedierte en uitwerpselen van ratten die zich in- en om het pand ophouden. Vanuit deze problematiek zou de nachtopvang met onmiddellijke ingang gesloten moeten worden. Maar stuit dit uiteraard op een aantal praktische problemen. Waar moet je op korte termijn dan naartoe? Het is misschien beter om de begeleiders van de nachtopvang mee te delen dat zij dit even stil moeten houden. Want sluiting van het pand betekent nu eenmaal dat zij ook hun baan kwijtraken.
De wethouder van de maatschappelijke opvang gaat binnenkort op bezoek bij de nachtopvang op de Wagenweg heb ik vernomen. Ik kan u nu al vertellen dat hij geen ratten en uitwerpselen zal tegenkomen. En hij geconfronteerd zal worden met begeleiders die met gesnoerde mond niet in staat zijn om een eerlijk en objectief beeld te geven van de (hygiënische) toestanden bij onze maatschappelijke opvang. De zowel bij de Stichting AOP als ons gemeentebestuur opgelegde ‘zwijgcultuur’ rondom het vraagstuk van de opvang van onze dak- en thuislozen begint inmiddels aardig irritant te worden, en doet vermoeden dat de bezem eens door dit onprofessionele verstopbeleid wordt gehaald.
Tor Narra (a.k.a. Ernst van Damme)
22 oktober 2018
Mensen die uit een daklozensituatie komen, moeten begeleiding krijgen bij zoiets vanzelfsprekends als zelfstandig wonen. Het is namelijk niet voor iedereen even vanzelfsprekend, het doen van je boodschappen, het huishouden doen, het ordenen van je dag. Op dit soort zaken mag niet bezuinigd worden.
Wil hier even op in haken,
heb zelf ervaringen met de Nachtopvang en Aop,
ivb langer dan 2 jaar dakloos nu,
en kan met een gerust hart vermelden ,
dat dit artikle op gehele waarheid rust,
How is AOP’s performance measured and rewarded?
Does AOP’s client-engagement model reflect best practices in social work?
Under what circumstances does AOP implement the Housing First model?