Purmerend – Vanmiddag ontvingen wij deze verklaring van fractievoorzitter Shirley Soenjoto van de PVV Purmerend. Of toch niet de fractievoorzitter van de PVV Purmerend. Wij weten het ook nog niet. Mogen zij de naam PVV Purmerend nog dragen? Is Mevr. Soenjoto nog fractievoorzitter? Een week geleden was er een breuk in de fractie van de PVV Purmerend. Volgens Ilse Bezaan, statenlid voor de PVV Noord-Holland heeft Nicole Moinat recht op de naam PVV Purmerend en is zij fractievoorzitter, wat in deze verklaring weer wordt betwist.
De soap draait door. Dat er een splitsing is wel duidelijk. Wat wij wel weten is dat de burgemeester en ambtenaren aan het bekijken zijn wie er uiteindelijk recht heeft om de naam PVV Purmerend te dragen en wie er dan eventueel fractievoorzitter gaat worden. De breuk kan niet meer gerepareerd worden.
Vertrouwensbreuk
De reden voor de eerdere vertrouwensbreuk is de interne discussie over de manier waarop de PVV Purmerend met moslims om wil gaan. “We willen met alle mensen in gesprek. En ja, dit kan bijvoorbeeld ook met een imam zijn. Radicale islamieten en potentiële terroristen moeten opgepakt worden en het land worden uitgezet. Mensen van goede wil zijn altijd gesprekspartner”, is de visie van Soenjoto. Monait was het hier niet mee eens en moest daarom het veld ruimen.
Het gerommel binnen de PVV Purmerend begon overigens al tijdens de campagne toen het door partijleider Wilders aangeprezen kandidaat-raadslid Zayhira Simmons in februari uit de PVV stapte. Zij verklaarde destijds: „Aangezien we een lokale partij zijn, wilde ik graag lokale punten inbrengen. Maar het ging alleen maar over de islam en moslims.”
Tekst verklaring onder relevant artikel. De tekst is integraal overgenomen.
Relevant artikel:
VERKLARING & BESTE WENSEN VOOR 2019 SHIRLEY SOENJOTO
Ik wil me eerst even voorstellen:
Mijn naam is Shirley Soenjoto. Een jaar of wat geleden werd ik geïnteresseerd in de PVV. De aanleiding was een aantal mensen die erg onverdraaglijk naar mij waren. Ik voelde me bedreigd en de PVV was helder. Het bestrijden van radicale islamieten was het speerpunt van de PVV en daarin kon en kan ik me heel goed vinden. Een terreurdaad ontwricht de samenleving veel meer dan duizend auto-ongelukken. Volkomen onvoorbereid en niet geplaagd door politieke kennis werd ik lijsttrekker/fractievoorzitter van de PVV Purmerend. Ik haalde de landelijke pers met mijn uitspraak dat ik geen dossierkennis had. Drie zetels werden behaald.
We begonnen met z’n drieën onvoorbereid en deden wat iedere beginneling waarschijnlijk doet anno 2018. We gingen twitteren, kopieerden berichten en plaatsten dat op onze account. Het is een vorm van goedkope politiek, want alleen de achterban vindt het leuk en die kopieert net zo hard mee.
De samenwerking in de Purmerendse fractie liep vanaf dag één niet lekker. Rob van Dongen en ik spraken af dat we ons zouden bezinnen op onze politieke taak. Loyaal zijn aan de standpunten van de PVV, maar wel met het gevoel van fatsoen, verbinding en samenwerken. Met Nicole Moinat kwam het tot botsingen. Ze overlegde wel, maar niet met ons! Daarover zijn woorden gevallen, en daar wil ik het maar bij laten. Alles is gedocumenteerd.
Het viel ons op dat veel PVV-ers keihard zijn in hun uitspraken over de Islam, maar
wel islamitische vrienden hebben. Hoe kan dat? Dat verscheurt op den duur, want hoe kan je vrienden zijn met een moslim en gelijk zijn geloof onderuit halen? Rob en ik overlegden veel met elkaar: we willen hard optreden tegen onfatsoenlijk gedrag, we willen optreden tegen iedere vorm van radicalisme en we willen constructieve politiek gaan bedrijven. Een eerste initiatief was dat we wilden gaan praten met ouders van niet-westerse origine. Wat hebben zij voor gedachten en oplossingen voor problemen?
We hoorden over een lector aan een hogeschool, die goede ervaringen had met jongerenprojecten in Marokko. We wilden met hem praten, stelden het voor, maar de landelijke PVV was daar geen voorstander van. Onderhand speelde ook de gruwelijke affaire met Asia Bibi. Voor haar mocht wel actie gevoerd worden, want dat werd ook gedaan door landelijk PVV. Met alle liefde hebben we dat trouwens gedaan, maar waarom wel voor de een en niet voor de ander?
In onze fractie ging het wrikken. Ik belde met een Europarlementariër die ik eerder had gesproken over onze spanningen. Na een aantal maanden stelde hij een mediationtraject voor. Dat vonden we goed, maar toen we zagen dat Nicole in dit traject vergezeld zou worden met Ilse Bezaan, lid van de Provinciale Staten, geen fractielid van Purmerend en iemand met wie we nauwelijks contact hadden – laat staan een conflict – hebben Rob en ik een besluit genomen. We waren het zat! Nicole liet niets van zich horen, zoals zo vaak trouwens, en we zagen af van de mediatie en bedankten voor de samenwerking met Nicole. We hebben dit meegedeeld aan de Europarlementariër, die ons direct een mediaverbod oplegde en een week de tijd wilde om te reageren. Na drie dagen werd ik plots benaderd door een journalist en die wist alles.
Wat daarna volgde is een soap. Nicole was de wacht aangezet, en kwam met een briefje van Ilse Bezaan aan dat Nicole de PVV Purmerend was, en dat Rob en ik eruit lagen. Juridisch kan dit niet, denk ik.
Rob en ik gaan door. Het liefst onder de naam van de PVV Purmerend, want daarvoor zijn we gekozen. We hebben nadien met heel veel mensen contact gehad, onder wie ex-PVV’ers. Een kleine afwijking is voldoende om eruit gezet te worden.
Ik ben gaan nadenken over de gevolgen van harde standpunten. Wie wind zaait, zal storm oogsten. Wie van migranten absolute aanpassing eist, zal dat ook eisen van partijgenoten. Wie onvrijheid zaait, zal dictatuur oogsten. Is een geïsoleerde politiek mogelijk zonder dat we onze eigen vrijheid gaan inleveren? Grenzen sluiten houdt in dat we ook moeilijk meer naar buiten kunnen gaan. De PVV is de partij voor de vrijheid, maar wat is de invulling van die vrijheid? Het Forum voor Democratie is voor democratie, maar wat is de invulling ervan?
Rob en ik blijven trouw aan de PVV, maar we hechten aan voortschrijdend inzicht. Politiek is veel meer dan alleen het blijven berijden van stokpaardjes; de samenleving beweegt en politici moeten besturen. Dat vereist verbinding zoeken.
We zijn erg onvoorbereid begonnen, maar we blijven leren … De uitdaging voor 2019 wordt hoe we kunnen verbinden! Het gepolariseer is wat ons betreft verleden tijd.
Rob en ik wensen een ieder een goed 2019 toe.
Shirley Soenjoto
