Purmerend – In “De wereld van Lisette” neemt Lisette van Oostrom ons mee in haar wereld. Lisette en haar gezin wonen in hartje Purmerend. Haar man Michel is eigenaar van Franzen op de Kaasmarkt. Ze hebben twee kinderen: de 14-jarige adoptiedochter Jemi en dochter Yara van 11. De wereld van Lisette wordt op zondagochtend gepubliceerd.
De komende weken volgen we Lisette tijdens de reis de ze deze lente met haar gezin maakte naar de geboortegrond van Jemi, om uiteindelijk het weeshuis te bezoeken waar Jemi de eerste periode van haar leven doorbracht. De reis van nu zetten we af tegen de reis van 2006, toen het stel Jemi op mocht halen. Onder dit artikel vindt u de eerdere artikelen uit de reeks “De wereld van Lisette”.
Dag 6 en 7 2019
Na een frustrerende dag eindelijk aangekomen vlakbij de grens van Swaziland. Dankzij de hulp van de Zuid-Afrikaanse medekampeerders Kevin en Christina hebben we toch de juiste papieren gekregen om de grens over te steken bij Swaziland. Kevin is namelijk bankmedewerker en heeft zijn connecties ingeschakeld. Dank je wel Kevin, erg tof van je!
Vanochtend om 9 uur kregen we te horen dat de papieren geregeld waren. Nog een half uurtje wachten, werd ons verteld. Dat half uurtje duurde uiteindelijk tot een uur of 2 in de middag. Inmiddels waren we op advies van de eigenaren van de campsite al op pad gegaan naar het logeeradres wat zij in de haast voor ons geboekt hebben. We konden namelijk Swaziland niet meer bereiken voor het donker dus slapen we vanavond nog in Zuid-Afrika i.p.v. op de geboekte camping in Swaziland.
100 euro armer zitten we dan nu in onze familiekamer vlak voor de grens. Aangezien we onverwachts in malariagebied zitten en wij geen malariapillen slikken, hebben we voor de zekerheid de hele avond binnen gezeten, deet gebruikt en onze geïmpregneerde klamboes opgehangen. Ook dat is Afrika!
Adoptiereis 2006 – Eindelijk Papa en Mama 10/07/2006
Vannacht hebben we heerlijk geslapen tot een uur of acht. Eigenlijk waren we best wel kalm gezien de omstandigheden. Om 11 uur was het dan zo ver. We werden opgehaald door Marita (alweer een heel lieve vrouw) die met ons meeging naar het huis waar Jemima de afgelopen 1,5 jaar heeft gewoond. Toen we daar aankwamen stond de directrice al op ons te wachten. Het is echt ongelofelijk hoe goed we hier begeleid worden. Na eerst gesproken te hebben met Sarah, Jemi’s vaste verzorgster, was het dan zover. Jemi werd door Sarah binnengebracht. Ze was heel verlegen en durfde nauwelijks naar ons te kijken. Marita zei precies wat we op welk moment moesten doen om haar aandacht te krijgen. Eerst kwam de knuffel voor Jemi uit onze tas. Na 5 min. de chips. Dat werkte echt goed. We noemen haar nu al chipiesmonster. Toen moesten we, Sarah met Jemi en wij 2, op de grond gaan zitten. Toen de balonnen werden opgeblazen door Michel moest ik haar overpakken van Sarah. Na met nog wat speeltjes te hebben gespeeld, pakte mich de bellenblaas. Toen kroop Jemi bij hem op schoot. Zelfs Marita kreeg de tranen in haar ogen. Ik ook want op dat moment zag ik hem vader worden. Na een min.of 10 zijn we naar het huis gelopen om te kijken hoe Jemi heeft geleefd.
Ongelofelijk ons meisje. Ze is redelijk in haar zelf gekeerd maar vind het wel goed dat we haar vasthouden. Dit alles is normaal en zal nog wel 2 dagen aanhouden. Daarna als ze aan ons gewend is, zal ze ons gaan uit proberen. Morgen komt een maatschappelijk werkster langs om met ons te praten. En elke dag daarna ook. De begeleiding is echt super hier!We gaan zometeen nog even naar de supermarkt en dan gaan we het avondritueel eten,bad, bed doen. We zijn benieuwd. We zijn echt dolgelukkig met onze dochter. Gefeliciteerd aan de oma’s, opa’s,ooms en tantes. Nog 12 nachtjes slapen en dan zien jullie haar.
Eerdere artikelen uit deze reeks vindt u hier.
Steun Regio Purmerend met een kleine donatie. Alle kleine beetjes helpen en moedigen ons aan om nieuws te blijven maken. Voor iedereen. Alvast bedankt.
