Purmerend – In “De wereld van Lisette” neemt Lisette van Oostrom ons mee in haar wereld. Lisette en haar gezin wonen in hartje Purmerend. Haar man Michel is eigenaar van Franzen op de Kaasmarkt. Ze hebben twee kinderen: de 14-jarige adoptiedochter Jemi en dochter Yara van 11. De wereld van Lisette wordt op zondag gepubliceerd.
De komende weken volgen we Lisette tijdens de reis de ze deze lente met haar gezin maakte naar de geboortegrond van Jemi, om uiteindelijk het weeshuis te bezoeken waar Jemi de eerste periode van haar leven doorbracht. De reis van nu zetten we af tegen de reis van 2006, toen het stel Jemi op mocht halen. Onder dit artikel vindt u de eerdere artikelen uit de reeks “De wereld van Lisette”.
Het is 8 uur in de ochtend en straks gaan we het weeshuis botshabelo bezoeken. Daar heeft Jemi de eerste 20 maanden van haar leven gewoond. Daarna gaan we lunchen met Winnie en haar kids. Deze vrouw heeft 5 kids geadopteerd uit botshabelo en woont op het terrein. Dankzij de lieve Brechtje die een fonds heeft opgestart, ondersteunen we Winnie financieel met een groep Nederlanders. Ook vliegen we vanavond weer terug naar Nederland.
Ik heb onrustig geslapen en ben zenuwachtig. Hoe zal het zijn voor Jemi en ook haar zus om het weeshuis te zien?
De verbindende factor, tussen Botshabelo en ons, is Brechtje. Een Nederlandse meid met een groot hart reisde op haar 18e af naar Zuid-afrika. Daar heeft ze een tijdje als vrijwilliger geholpen in het weeshuis. En daar werd ze een beetje verliefd op onze Jemi. Ze nam haar mee naar de kerk op het het terrein in een draagdoek en gaf haar liefde en aandacht. We hebben hier zelfs foto’s van, hoe bijzonder is dat!
Toen we Jemi 13 jaar geleden in onze armen kregen overhandigd, waren we natuurlijk super emotioneel. Elk moment van deze bijzondere gebeurtenis staat in ons geheugen gegrift.
Om nu weer terug te gaan, was wederom weer spannend. Hoe zal jemi reageren op dit bezoek tijdens maar ook daarna? Doen we er goed aan nu te gaan terwijl ze pubert? En ook, hoe zal het voor haar zusje zijn?
Bij een weeshuis denk je al snel aan heel veel kindjes die misschien niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Vanwege geldgebrek of te weinig hulpverleners.
Dit is gelukkig niet het geval bij Botshabelo! De kinderen worden goed verzorgd en krijgen aandacht en knuffels. Met vaste verzorgers en vrijwilligers. Natuurlijk blijft het een trieste situatie als een kind niet bij zijn ouders kan wonen. Daarvan zijn ze zich erg bewust bij Botshabelo!
Zo goed als alle kinderen in het weeshuis worden gelukkig geadopteerd. En krijgen hierdoor een kans op een beter leven, wat ze verdienen! Of ze in staat zijn deze kansen te grijpen, is een combinatie van veel factoren. Dit kun je van tevoren nooit inschatten. Zoals je ook bij een biologisch kind van te voren niet weet welke kant het op gaat.
Wij vinden dat we het met Jemi erg hebben getroffen. Buiten de gebruikelijke puberperikelen om, is het een het heerlijk meisje. Haar persoonlijkheid past goed bij ons gezin, pittig en spicy haha. Ze doet haar best om er iets van te maken en is zeer opmerkzaam. Al vanaf dag 1 hoef je haar niet uit te leggen hoe het zit want ze ziet het zelf al. Bovendien bezit ze over een goed reflectie vermogen w.b.t. haar rol in haar eigen leven. Dat gaat haar nog veel brengen in de toekomst!
Straks naar het weeshuis!
2006 adoptiereis – Naar huis
Nog vier nachtjes slapen waarvan 1 in het vliegtuig en we zijn weer thuis. Oh, we kunnen niet wachten! We zijn hier nu 2,5 week en we hebben pretoria wel gezien. Ook missen we onze familie en vrienden. Gelukkig kunnen we nog een beetje contact houden via de mail. Maar toch. Alles gaat goed hier. Jemi is een boefje aan het worden. Gisteren had ze een aanval van aanstelleritus.
Ze zat zich aan te stellen in een restaurant en had duidelijk door dat mensen naar haar zaten te kijken. Een beetje zwaaien naar de serveerster en op een gegeven moment zei ze: hallo. Je had mijn gezicht moeten zien! Waar haalt ze dat woord nou weer vandaan. Ik snap trouwens helemaal niet hoe het kan dat ze zoveel lijkt te begrijpen van wat we zeggen. In het weeshuis spraken ze namelijk engels. Als ik zeg Jemi ga maar naar de keuken, hup daar gaat ze. Het is in ieder geval een vrolijk meisje die dochter van ons. Echt een genot om bij te zijn.
Bijna blut!
Lieve allemaal,Ik (liset) zit hier nu even alleen achter de computer. Michel is met Jemi wandelen naar de spar! Ze was namelijk al in de wandelwagen in slaap gevallen en dat wilde we graag nog even laten voortduren. We hebben net ontbeten in Harry’s pannekoekenrestaurant. Daarvoor pasfoto’s laten maken van Jemi voor haar paspoort. En toen hebben we bijna de hele cadeauwinkel leeggekocht.
Ik denk dat we nog net 2 dagen kunnen blijven en dan is de portemonee leeg. Vannacht hebben we heerlijk geslapen, heel even wakker geweest om jemi van d’r jeuk al te helpen. Dan smeren wij haar in met een vet spulletje, dat helpt goed. Dat insmeren doen we ongeveer 10 keer per dag (dit is niet overdreven). Je snapt niet hoe een huid zo droog kan zijn. Het is hier nu winter en dan regent het helemaal niet. Gortdroog is het dus. Maar goed door die vette creme worden Jemi d’r kleren viezer dan vies. Ik was me het rambam.
Een ding is zeker we vervelen ons hier niet!Een van de schoonmaakster in The rose krijgt over een maand een baby dus hebben wij haar, een leuk speelgoedbeest voor boven het bedje, gegeven. Ze zijn hier zo lief voor ons. We gaan ze nog missen als we straks thuis zijn.Jemi kan me toch een koppen trekken. Je hoeft niet te raden naar wat ze van iets vind want dat zie je zo. In het restaurant waar we meestal ontbijten, kennen ze haar al. Als we binnenkomen dan weten ze: de kinderstoel en de grote puzzel graag. Als wij gaan ontbijten dan krijgt zij haar snack.
Werkt perfect.
In de cadeauwinkel hebben we gisteren een kerststal van emaile gekocht. Alleen zijn maria, jozef en de rest van de gang zwart ipv wit. Ook heeft Jemi haar eerste kersthanger voor in de boom. Ja, ik heb een kersttic en die wil ik graag aan mijn dochter doorgeven! Ik zie het al voor me, samen met haar de boom optuigen. Waarschijnlijk sneuvelt er dan wel het een en ander. Maar dan heb ik weer een excuus om iets nieuws te kopen.
Vanmiddag doen we het rustig aan morgen naar de ambassade voor Jemi’s eerste paspoort
