Pubers… Als je ze hebt, herken het direct: Laat je de gemiddelde 15-jarige kiezen tussen een betaalde energie-rekening of een betaalde rekening voor de internet-verbinding, is de keuze in het ondoordachte kinderhoofd snel gemaakt. “Dan ga ik wel onder een dekentje liggen.” WiFi lijkt tegenwoordig te behoren tot de eerste levensbehoeften van iedere jongere tussen de tien en vijfentwintig jaar. Zo ook voor de mijne.
Ooit woonde ik ergens tussen de weilanden rondom Purmerend. Een prachtig huis met dito uitzicht. Eén minpuntje: mijn downloadsnelheid kwam niet boven de 15 mbps. Voor mij persoonlijk was dat geen probleem. Ik kijk geen Netflix en functioneer, hoewel ik een digitaal beroep heb, prima zonder snel internet. Whatsapp, surfen en mailen gaat prima op lage snelheid. Maar hoe ouder je kinderen worden, hoe problematischer een lage internetsnelheid is. “Maaaaaaam, mijn WiFi is slecht.”
Een verhuizing, nee niet vanwege mijn internetsnelheid, bood de mogelijkheid om ook aan dat euvel iets te kunnen veranderen. Want zeg nou zelf, 15 mbps is echt niet meer van deze tijd. Ik wist dat glasvezel in de regio flink wordt uitgebreid. En ik dacht: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid.
Tijd voor een onderzoekje dus. Odido glasvezel kwam het beste uit de bus. Maar ja, om nou gelijk op het knopje ‘bestel’ te drukken ging mij wat te ver. Want wat weet ik met mijn 15 mb/s geschiedenis nou eigenlijk van snel internet? Tijd om de klantenservice van de telecom aanbieder eens aan de tand te gaan voelen.
Tegenwoordig verwacht je dat als je belt met een klantenservice, je wordt doorverbonden met een callcentrum in het zuidelijk-halfrond waar een Nederlands sprekende 18-jarige digital-nomad je te woord staat. Maar nee, niets van dat alles. Ik kreeg Adri aan de telefoon.
Adri – nee, die E aan het einde ben ik niet vergeten. Een heerschap van stand, zoals Ollie B Bommel het zou verwoorden. Professor Doctor Glasvezel in eigen persoon. “Ik heb er zes jaar voor gestudeerd om alles te weten over glasvezel”, vertelde Adri mij. Of dat echt zo is of dat hij een grapje maakte, durf ik u niet te zeggen. Wel weet ik dat hij zijn beroep uitermate serieus neemt.
Adri legde het mij heel simpel uit. Data-pakketjes die zich verplaatsen via koper, moeten allerlei hordes nemen. Het heeft vaak moeite om zich door de weg te verplaatsen. Glasvezel geeft geen weerstand, het is compact en beweegt zicht letterlijk met de snelheid van het licht. “300.000 km/s“ benadrukte Adri mij. “Wist jij dat dat zo snel gaat?”
Maar goed, daarmee was mijn ‘Maaaaaam, mijn WiFi is slecht’ probleem nog niet verholpen. “Kijk, als je een hele lage verbindingssnelheid hebt, zal de WiFi ook geen goede snelheid behalen”, verduidelijkte Adri mij nadat hij mij aan de tand voelde of ik wel het verschil wist tussen internetsnelheid en WiFi snelheid. “Als de basis goed is, dan ligt het vervolgens aan de modem die je gebruikt die bepaalt hoe snel de ontvangst is van de Wifi.”
Adri legde het mij allemaal uit. Over de T50 modems en hoe T-mobile nu T54 modems aanbiedt. En met die T54 modems is de nieuwste Wifi 6 versie beschikbaar. En nog meer van dat soort technische feiten. Professor Doctor Glasvezel Adri had mij overtuigd. En terecht. Mijn kind is tevreden (en eerlijk, ik stiekem eigenlijk ook wel). “Maaaaam, de Wifi is echt zo snel.”
En tja, nu klaagt mijn kind over te veel groenten. Maar dat kan hij vergeten. Ergens moet je de grens stellen en de eerste levensbehoefte glasvezel inwilligen lijkt mij prima! 😉
