Er zijn van die momenten waarop je een beleidsdocument openslaat en meteen voelt: o nee, dit wordt zo’n dag. Dat had ik dus bij het nieuwe Purmerendse Parkeerbeleidsplan. Een kaderstellend document. Het leest als een huwelijkscontract waarin één partner liefdevol glimlacht, terwijl hij ondertussen een clausule toevoegt die jou na de bruiloft verbiedt om ooit nog de badkamer te gebruiken. En wij zijn de partner die straks verbaasd mompelt: “Wacht, hoezo mag ik ineens mijn auto niet meer kwijt?”
Purmerenders houden van hun auto zoals Italianen van hun grootmoeder houden. Intens, onvoorwaardelijk, en zonder ook maar een greintje relativeringsvermogen. Vraag een bewoner of hij vijf minuten wil lopen vanaf zijn parkeerplek en hij kijkt je aan alsof je net voorstelt om zijn kentekenbewijs te recyclen tot wc-papier. 74% zegt, in een door de gemeente Purmerend gehouden enquête, doodleuk: nee hoor, lopen is voor dagjesmensen en Nordic-walkers.
En toch schuift de gemeente de Purmerender en zijn bezoekers in een soort stille eco-omhelzing richting een binnenstad waar de automobilist de status krijgt van een zeldzame bedreigde diersoort. Een soort van ijsbeer op wielen. Je mag hem bewonderen, maar liever niet in het wild.
Het begint onschuldig. Wat gepriegel aan regels hier, een Shop&Go-strookje daar, hier en daar een laadpaaltje dat vooral streng klinkt. Ondertussen wordt de binnenstad autoluw geschaafd alsof een overenthousiaste marktkoopman met zijn kaasschaaf is vastgelopen. En ja hoor: plop, daar gaan de parkeerplaatsen. Van straat naar parkeergarage. Want ‘efficiënter’. Alleen jammer dat je na 21.00 uur nog steeds niet gratis in die garage mag staan. En dus wil men ook weer aan de tijden van straatparkeren sleutelen. Alles om te voorkomen dat je het straks aandurft jouw auto ook maar één seconde in het straatbeeld te laten ademen.
Maar het absolute hoogtepunt is de vergunningen-voltreffer: het vergunningplafond. Een geniale vondst die waarschijnlijk tijdens een brainstormsessie is ontstaan tussen woorden als ‘duurzaam’, ‘schuifruimte’ en ‘o ja, kunnen we niet gewoon minder auto’s hebben?’. Evenveel vergunningen als plekken, tot er bomen bijkomen, een weg wordt versmald of de stad ‘vergroent’. Dan verdwijnen plekken, en verdwijnen vergunningen mee. Alsof parkeerplaatsen voortaan een soort winter-en-zomerslaap houden. “Sorry, meneer, deze lente was uitzonderlijk biodivers, dus uw vergunning is helaas ontbloeid.”
En dan: de nulvergunningenregeling. Je koopt een nieuw appartement, prachtig met warmtepomp, zonnepanelen, groene gevel, en krijgt er automatisch het mobiliteits-equivalent van een levenslange huisarreststraf bij: geen parkeervergunning. Nooit. Niet eens een weekendproef. Hopelijk houd je van deelmobiliteit. Al ziet slechts 6% van de Purmerenders dat zitten. Dat is ongeveer hetzelfde percentage dat spruitjes als snack eet.
Ondertussen worden EV-rijders opgejaagd alsof ze stiekem illegaal stroom staan te tappen. Iets te lang blijven hangen aan de laadpaal? Fout. Verplaatsen, doorrijden, boete, biechten, afrekenen. En mindervaliden? Die krijgen natuurlijk wel altijd een plek, ook als de rest van de straat als een dichtgeslibde verkeerssoep staat te pruttelen.
Maar de echte kers op de taart, de pièce de résistance, de slagroom op de laadpaal? De gemeente die doodleuk meldt dat het aantal klachten een graadmeter is voor het beleid. Ik zie de toekomst al voor me: een verveelde buurman, badjas aan, koffie in de hand, die elke ochtend de Meldpunt-app opent om met een bijna artistieke toewijding tien keer ‘parkeerirritatie’ te selecteren. Mobiliteitsonderzoek is passé. De toekomst heet: buurtklagerij als beleidsinstrument.
Kortom: Purmerend wil groen, luchtig, toekomstbestendig en vooral, maar echt heel vooral, minder auto’s. Maar dat zegt men niet te hardop, want officieel blijft het parkeerbeleid “zoveel mogelijk faciliterend”. Dat klinkt vriendelijk, bijna empathisch, tot je leest dat ‘faciliteren’ betekent: zolang het niet knelt. En tja … in Purmerend knelt alles. Altijd. Overal. Al bij het idee.
Mijn advies? Koop een fiets. Of verhuis naar Middenbeemster, waar je grote voertuigen voorlopig nog mag parkeren. Maar pas op: als daar straks een mobiliteitshub, een wadi, drie extra bomen of een nieuw woonblok verschijnt, dan kun je er alsnog beter een step kopen.
Welkom in de 10 minutenstad die Purmerend heet. Mits je wel te voet bent.
Lees het Parkeerbeleidsplan 2025 hier.
Relevante artikelen:
