Edam-Volendam – Een inwoner van Edam-Volendam krijgt geen bijzondere bijstand van de gemeente voor het inrichten van zijn woning, duurzame gebruiksgoederen zoals een vaatwasser, een iPad en zelfs een kattenluik. De rechtbank Noord-Holland oordeelde op 10 juli 2025 dat de gemeente zijn aanvraag terecht heeft afgewezen.
De man had in oktober 2024 bijzondere bijstand aangevraagd voor een lange lijst aan kosten. Het ging onder meer om de inrichting en stoffering van zijn woning, zorgkosten voor zijn hond, advocaatkosten en de aanschaf van diverse apparaten zoals een vaatwasser, vriezer, iPad en elektrische fietsen. Ook vroeg hij bijstand aan voor een nieuw kattenluik en een wasmachine die hij al in 2023 had gekocht.
Aanvraag afgewezen
De gemeente wees de aanvraag af. Veel van de kosten achtte zij niet noodzakelijk voor het bestaan, zoals het kattenluik, de iPad en de elektrische fietsen. Andere kosten, zoals voor woningverbetering, zouden de verantwoordelijkheid zijn van de woningcorporatie of konden via bestaande verzekeringen gedekt worden.
De gemeente wees er ook op dat de man onvoldoende had gereserveerd voor aankopen zoals de wasmachine. Volgens het beleid van de gemeente moet voor dit soort duurzame gebruiksgoederen gespaard worden.
In bezwaar stelde de man dat hij geen mogelijkheden had om te reserveren en dat de woningcorporatie weigerde hulp te bieden. Hij vroeg zelfs om een voorschot van € 10.000. De gemeente bleef echter bij haar standpunt.
Acute tandartskosten
In een aanvullend verzoek vroeg de man om een voorlopige voorziening voor acute tandartskosten wegens hevige kiespijn. Hoewel hij een tandartsverklaring overhandigde, werkte hij niet mee aan een medisch onderzoek dat de gemeente had laten opstarten. Daardoor kon niet worden vastgesteld of sprake was van een acute noodsituatie. Ook dit verzoek werd afgewezen.
Uitspraak rechter
De man stapte naar de rechter en die oordeelde uiteindelijk dat de gemeente Edam-Volendam in deze situatie juist heeft gehandeld en dat de afwijzing van de bijstand rechtmatig was. Voor de meeste kosten geldt dat ze niet onder noodzakelijke algemene bestaanskosten vallen of dat er andere regelingen beschikbaar zijn.
De man blijft daardoor voorlopig zelf verantwoordelijk voor het betalen van de kosten die hij had opgevoerd in zijn aanvraag.
