Op de ochtend van Sinterklaasavond ontwaakte Sinterklaas met de gebruikelijke opwinding die bij deze magische tijd van het jaar hoorde. Hij had zich net klaargemaakt om zijn geliefde grote boek te raadplegen, waarin alle namen en cadeauwensen van de kinderen stonden opgetekend, toen de Hoofdpiet met een bezorgd gezicht de kamer binnenkwam.
“Goedemorgen, Sinterklaas,” begroette de Hoofdpiet, zijn handschoenen nerveus wringend. “Ik heb slecht nieuws. Het grote boek is verdwenen uit de kluis.” Sinterklaas fronste zijn wenkbrauwen. “Dat is ongehoord! Wie zou zo’n belangrijk boek stelen?”
Sinterklaas en de Hoofdpiet snelden zich naar de ruimte waar de kluis staat. Aan de voet van de lege geopende kluis lag een opvallende getekende kaart. Sinterklaas raapte de kaart op en bestudeerde deze aandachtig. Op de kaart was het grote boek tot in detail getekend in een soort van doolhof, en in de rechter onderhoek prijkte een vreemd embleem. “Kijk, Hoofdpiet, het grote boek is op de kaart getekend,” merkte Sinterklaas op.
Sinterklaas keek nauwlettend naar de kaart en herkende de symbolen. “Dit is geen gewone kaart. De kaart staat vol met boeken en het embleem lijkt me bekend, maar ik kan er mijn vinger niet opleggen. Laten we op onderzoek uitgaan en ontdekken van wie deze kaart is en waarvoor het dient.” Sinterklaas stond op en pakte zijn staf. “Hoofdpiet, verzamel alle Pieten. We moeten dit mysterie snel oplossen en het grote boek terugvinden voordat de avond valt.”
De Pieten verzamelden zich in de grote hal, waar Sinterklaas de situatie uitlegde. Ze bestudeerden samen de kaart en het embleem. Opeens herkende Pietje Paniek het embleem. “Sinterklaas, dat is het symbool van het Leesteken! De boekenwinkel die bekend staat om hun liefde voor verhalen, maar sommigen zeggen dat ze de grens tussen fantasie en werkelijkheid niet altijd respecteren.”
Sinterklaas knikte bedachtzaam. “De boekenbende van Henk. Natuurlijk! Maar waarom zouden ze ons grote boek stelen?” De Hoofdpiet opperde voorzichtig, “Misschien willen ze hun eigen verhalen toevoegen aan het grote boek, Sinterklaas.”
Vastberaden om het mysterie op te lossen, vertrok het gezelschap naar het hoofdkwartier van de Boekenbende in de Zuidersteeg. Daar aangekomen kwam de gevonden kaart van pas want binnen in de boekwinkel was een soort van magisch labyrinth gebouwd van boeken. Sinterklaas en de hoofdpiet haasten zich door de smalle gangen van de boekhandel, ondertussen kijkend op de kaart voor de juiste richting. Er waren slimme valstrikken geplaatst tussen de boekenrekken om Sinterklaas en zijn Pieten te vertragen.
Boeken vielen om als dominostenen en mysterieuze boekachtige obstakels blokkeerden hun weg. “We moeten naar het midden”, zei de Hoofdpiet. Maar ze konden niet meer verder. Opeens begon een grote boekenkast te schuiven waardoor er een geheime doorgang werd onthuld.
Voorzichtig gingen ze naar binnen, op hun hoede voor mogelijke valstrikken. De gang leidde hen dieper in het mysterieuze labyrint van boeken, waar elke bocht een nieuwe uitdaging met zich meebracht. Terwijl ze verder gingen, hoorden ze zacht gefluister en het geluid van bladzijden die omsloegen. Het was duidelijk dat ze dichterbij het hart van het Boekenbende-hoofdkwartier kwamen en hopelijk het gestolen grote boek.
Uiteindelijk bereikten ze een grote, majestueuze zaal vol met boekenrekken die tot aan het plafond reikten. Aan het eind van de grote majestueuze zaal was een trap die toegang bleek te geven aan een nieuwe zaal erboven. Het geluid van omslaande pagina’s en gefluister kwam daar duidelijk vandaan.
Bij de trap aangekomen klommen Sinterklaas en de Pieten naar boven. In de zaal die ze toen aanschouwden was er in het midden een soort van doolhof en het grote boek van Sinterklaas zweefde in de lucht omringd door een gloed van magisch licht. Aan de rand van het doolhof stond Henk, de leider van de Boekenbende, met een mysterieuze glimlach op zijn gezicht.
“Sinterklaas, welkom in mijn literaire labyrint. Dat is snel. Jullie kunnen goed puzzelen,” zei Henk met een theatrale buiging. “Ik begrijp dat je op zoek bent naar dit kostbare boek van jou. Maar vrees niet, ik heb het niet gestolen uit kwaadaardige bedoelingen. Ik wilde alleen maar dat het grote boek de prachtige verhalen van de Boekenbende weerspiegelt.”
Sinterklaas keek bedachtzaam naar Henk en antwoordde: “Henk, het grote boek bevat de wensen en dromen van kinderen. Het is niet bedoeld voor toevoegingen van buitenaf, hoe fantastisch die verhalen ook mogen zijn.” Henk lachte luid en zwaaide met zijn hand. Plotseling kwamen schimmige figuren uit de rijen boekenrekken tevoorschijn. Het waren personificaties van boekpersonages uit de boeken van Roald Dahl, die de gangen van het doolhof begonnen te vullen.
“Zie je, Sinterklaas,” sprak Henk terwijl de boekpersonages tot leven kwamen, “ik geloof dat verhalen de kracht hebben om de wereld te veranderen. Deze personages willen deel uitmaken van het grote boek, zodat hun verhalen de harten van kinderen kunnen bereiken.”
Sinterklaas begreep de passie van Henk voor verhalen, maar hij wist ook dat de grens tussen fantasie en werkelijkheid bewaard moest blijven. Hij keek naar de Hoofdpiet en fluisterde in zijn oor een plan. De Pieten, die de boekpersonages kenden, begonnen hen met warmte te begroeten. Terwijl de Pieten de boekpersonages afleidden, sloop Sinterklaas naar het zwevende boek. Met een zwaai van zijn staf en een liefdevolle aanraking, liet hij het grote boek weer rustig op zijn handpalm landen. De magische gloed verspreidde zich, en de boekpersonages keerden terug naar de pagina’s van hun verhalen.
Henk keek toe en begreep uiteindelijk dat hoewel verhalen krachtig zijn, er een zorgvuldige balans moet zijn. Sinterklaas sprak vriendelijk: “Henk, we waarderen jouw liefde voor verhalen, maar het grote boek moet de pure wensen van de kinderen behouden. Laten we samenwerken om deze magie te bewaren en ervoor zorgen dat kinderen blijven lezen.” Henk besloot direct om boeken voor alle kinderen te gaan sorteren. “Lezen is goed voor de kinderen, Sinterklaas. Ik geef elk kind in Purmerend een kinderboek. Kunnen de Pieten dat vanavond nog op Sinterklaasavond meenemen?”
Sinterklaas knikte instemmend en terwijl Henk de boekendoorgang naar buiten opende, gingen de Pieten met wel 50.000 kinderboeken terug naar het Pietenhuis. 50.000 boeken inpakken in een paar uurtjes, daar draaien de Pieten hun hand niet voor om. Het grote boek was gelukkig weer veilig terug in de handen van Sinterklaas, en de magie van het Sinterklaasfeest werd hersteld. Met het magische mysterie opgelost verliet Sinterklaas als laatste het Boekenbende-hoofdkwartier in het Leesteken.
De avond van Sinterklaas kon gelukkig doorgaan zoals gepland, met vreugdevolle verrassingen en de vervulling van kinderdromen. Ze zeggen dat de geheime doorgang achter de boekenkast nog steeds aanwezig is in het Leesteken, maar dan moet je hem wel kunnen vinden. Mogelijk dat de kaart die Sinterklaas en de Hoofdpiet hebben gebruikt je erbij kan helpen. Kan jij de Boekenbende vinden?
Tekst en tekeningen: © 2023 Regio Media – Purmerend.
