Shaya (41) zwerft al drie jaar van bank naar bank: “Mijn leven staat stil”

Ze heeft nog geen nacht op straat geslapen, maar toch is de 41-jarige Shaya Feltkamp zo goed als dakloos. Daar kwam een scheiding bovenop. Sinds de verkoop van het gezamenlijke huis in 2019 heeft ze geen woning kunnen vinden. Al drie jaar slaapt ze op banken en bedden bij vrienden en familie. Nu dreigt ze ook haar laatste toevluchtsoord te verliezen.

Eerst de situatie van Shaya. Ze heeft drie zoons, waarvan twee (7 en 9 jaar) nu fulltime bij haar ex-man in Purmerend wonen. Er is een omgangsregeling die bepaalt dat beide ouders recht hebben om hun kinderen een aantal dagen in de week te zien.

Ze wil heel graag in de buurt van haar kinderen wonen, want ze zegt dat de situatie schadelijk is voor hun ontwikkeling. Haar oudste zoon Owen (20) uit een eerdere relatie woont nu bij zijn opa. Shaya is afgekeurd nadat ze in 2017 een herseninfarct kreeg. Ze kan dus niet meer werken. In 2020 kreeg ze een tweede herseninfarct. Zelf denkt ze dat de grote stress daar een rol in heeft gespeeld.

Chalet

Toen ze na haar scheiding in 2019 geen woning kon vinden, besloot Shaya een klein chalet op een park te kopen op de Veluwe in Putten. Daar kent ze ook mensen. Zo kon ze haar kinderen in ieder geval in de weekenden en de vakanties blijven zien. Aangezien ze op het park niet fulltime mocht verblijven sliep ze vaak bij vrienden en familie.

Shaya dreigt het chalet nu te verliezen: boa’s constateerden namens de gemeente Putten dat ze toch te vaak in het chalet was en meenden dat ze er permanent woonde. De parkeigenaar besloot vervolgens dat ze het chalet moest verkopen. Zoals het er nu naar uitziet moet ze er aan het eind van het jaar uit zijn. “Het is heel stressvol. Ik voel nu wel erg de druk. Binnen nu en vier maanden heb ik echt een heel groot probleem”, zegt ze.

Twee weken geleden zonk de moed erin. Sinds haar zoektocht begon probeerde ze tot drie keer toe een urgentieverklaring te krijgen voor een sociale huurwoning bij de gemeente Waterland. Nu kreeg ze opnieuw een afwijzing. De reden: haar situatie is niet schrijnend genoeg.

Ze is het er niet mee eens: “De hulpverlening die betrokken is geweest bij ons gezin heeft ook aangegeven dat het noodzakelijk is voor mijn twee jongste kinderen om mij ook te zien.” NH Nieuws zag stukken in waaruit blijkt dat Jeugdzorg pleitte voor een urgentieverklaring voor Shaya, zonder resultaat dus. “Ik ben op dit moment heel erg toe aan rust en stabiliteit. Het is mentaal heel zwaar om elke keer weer positief te blijven, maar ook fysiek”, zegt ze.

Aanvragen voor urgentie

Shaya is niet de enige die een beroep deed op de gemeente Waterland voor urgentie. Tussen 2020 en nu kwamen er 48 aanvragen binnen, zowel voor sociaal-medische redenen als voor mantelzorg. Van die aanvragen werden er 22 gehonoreerd.

De gemeente Waterland benadrukt dat urgentie alleen in zeer uitzonderlijke situaties wordt verleend, bijvoorbeeld als er sprake is van een levensbedreigende of levensontwrichtende situatie. Blijkbaar is de situatie van Shaya dus niet levensontwrichtend genoeg.

De Woonbond ziet dat er vaak heel strenge voorwaarden zijn voor het aanvragen van urgentie. “In de praktijk krijgt maar een hele kleine groep voorrang”, zegt een woordvoerder. De bond vindt dat niet gek en pleit ook voor terughoudendheid in het verlenen van urgentie: “Want hoe meer personen je voorrang geeft hoe langer anderen weer moeten wachten. Er moet gewoon meer aanbod komen in de sociale huursector.”

Voor Shaya voelt de situatie inmiddels uitzichtloos. “Je bent zo afhankelijk van mensen. Drie jaar is voor mij lang, maar ook voor de mensen die mij helpen. Die hebben ook hun eigen levens.”

Ze zucht. “Mijn leven staat al drie jaar stil.”

Steun Regio Purmerend met een kleine donatie. Alle kleine beetjes helpen en moedigen ons aan om nieuws te blijven maken. Voor iedereen. Alvast bedankt.