Purmerend – Hij moest de oorlog in zijn thuisland Oekraïne ontvluchten en kwam na een lange reis in Purmerend terecht. Samen met zijn moeder, zijn tweelingbroer Daniël en kat Thomas verblijft Vadim nu al enkele maanden in het Burggolf hotel aan de Westerweg. “Purmerend is nu mijn tweede thuis”, zegt Vadim.
Vadim is samen met zijn moeder en broer al twee keer gevlucht voor oorlog. De eerste keer was in 2014 toen de Russen de Donbass regio binnenvielen om de Krim te annexeren. Vadim was toen 10 jaar oud en zat samen met zijn broer Daniël op school toen hij een harde explosie hoorde. “Het was zo luid dat ik het geluid door mijn hele lichaam voelde trillen. Later kwam het bericht dat er een Oekraïense vliegtuig was neergeschoten en dat deze vlak bij onze stad neer was gestort.”
“Ik dacht dat het gewoon een reis was en dat we later weer naar huis gingen, maar ik heb ons huis nooit meer teruggezien” – Vadim.
Zijn moeder kwam beide broers direct halen van school. “We gingen snel naar huis en mijn moeder pakte de koffers in om naar Kiev te gaan. Later veranderde de bestemming en kwamen we in Odessa terecht. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Ik dacht dat het gewoon een reis was en dat we later weer naar huis gingen, maar ik heb ons huis nooit meer teruggezien”, vertelt Vadim.
Een deel van zijn familie bleef achter in de Donbass. Zijn opa kwam om het leven doordat een raket het huis raakte. “Alleen de muren stonden nog overeind.” In Odessa kwamen beide broers voor drie maanden in een kinderkamp terecht om later ondergebracht te worden in een opvanghuis. “Mijn moeder kreeg werk als kapster waardoor er weer een inkomen was en er een eigen huis gehuurd kon worden.”
Vadim: “Ik ging van Odessa houden, ontmoette veel mensen en ging viool- en zanglessen nemen. We namen muziek op in een professionele geluidsstudio. Mijn zanglerares was geweldig. Mijn stem werd steeds beter. Door haar heb ik verschillende zangtechnieken geleerd.”
Tussen de viool- en zanglessen door was Vadim bezig om zich te verdiepen in computers. Zo heeft hij zich met verschillende studies verdiept in Office programma’s en is hij goed in het omgaan met Adobe Photoshop en Adobe Premiere Pro waardoor hij video’s ging opnemen. “Ik maakte video’s om de software onder de knie te krijgen, maar toen begon het weer.”
“We moesten weer vluchten. We verloren ons huis opnieuw.” – Vadim.
De bommen van de Russen kwamen massaal op Odessa terecht waardoor de familie en kat Thomas weer op de vlucht moesten slaan. “Dit was verleden jaar februari, maar nu wist ik wel wat er aan de hand was. Ik was ook al veel ouder. Een week na het begin van de oorlog gingen we met mamma met de trein naar het plaatsje Oezjhorod aan de grens met Slowakije waar we vijf dagen verbleven en sliepen op matrassen op de grond.”, vertelt Vadim. “We verloren ons huis opnieuw.”
Vadim: “Mijn moeder droomde om naar Noorwegen of Finland te gaan, maar we hebben toch besloten om dat niet te doen en naar Nederland te gaan. We gingen met de bus naar de stad Košice in Slowakije en van daaruit, geholpen door vrijwilligers, met de trein naar Berlijn. De trein was afgeladen vol en er waren geen zitplaatsen meer. We moesten de gehele reis staan en waren ontzettend moe.” Van Berlijn ging de reis door naar Amsterdam. “Op elk station waar we aankwamen was het vol met Oekraïense mensen. Die herken je van afstand.”
In Amsterdam was er niemand op het station om de familie en kat Thomas op te vangen. – Vadim
In Amsterdam was er niemand op het station om de familie en kat Thomas op te vangen. “De politie heeft ons toen geholpen om naar het aanmeldpunt voor Oekraïners te komen, om daarna in een busje van het Rode Kruis naar Purmerend te gaan. Daar kwamen we aan in het Burggolf Hotel.”
Inmiddels zit Vadim met zijn broer, moeder en kat Thomas al meer dan negen maanden in het Burggolf hotel en begint het langzamerhand weer een beetje beter te gaan. “De eerste maanden sloot ik mijzelf op in de kamer en wilde eigenlijk niets. Ik heb sinds een paar weken werk als productiemedewerker bij Hegron Cosmetics en mijn moeder werkt in de huishouding in een hotel in Amsterdam. Niet ideaal, maar het moet.” Zijn broer Daniël gaat naar school. Kat Thomas kent ondertussen ook al de weg buiten op het terrein van Burggolf.
“Zoveel fietsen had ik nog nooit gezien. Jullie hebben er allemaal een. Dat kent Oekraïne niet echt.” – Vadim.
Hij beschrijft Purmerend als een magische stad en krijgt van de stad veel inspiratie. “Zoveel fietsen had ik nog nooit gezien. Jullie hebben er allemaal een. Dat kent Oekraïne niet echt.” Hij ziet veel liefde onder de Purmerenders en is dankbaar dat zijn familie en natuurlijk ook zijn kat Thomas is opgevangen.
Vadim weet niet of hij ooit nog terug gaat naar Oekraïne. “Dat is ingewikkeld. Twee keer weg vluchten van een oorlog is wel heel veel.” Hij hoopt samen met zijn moeder en broer een leven hier op te kunnen bouwen en dat ze eventueel zelfstandig met zijn familie en natuurlijk kat Thomas ergens in Purmerend kunnen wonen. “We leren nu Engels via online cursussen en gaan naar de bibliotheek om daar Nederlands te leren.”
Vadim heeft een eigen Youtube kanaal en heeft al verschillende vlogs geplaatst over het leven in Nederland. “Ik ga mijn best doen om binnenkort meer te maken.”
“Ik wil graag video’s maken, deze gaan produceren en editen en ook weer muziek opnemen in de studio, maar ook weer het liefst studeren. Eerst de Nederlandse taal onder de knie krijgen. Ik hou van Oekraïne en dat zal altijd mijn thuis zijn, maar Purmerend is nu mijn tweede thuis”, besluit Vadim.
