Een patiënt zei mij eens: ‘Oh een broeder aan mijn bed, is dat nieuw?’ Een man in de zorg, hoe mooi is dit, maar hoe vaak is dit te zien?
Het tekort
Uit een rapport van het CBS in 2016 is gebleken dat 1 op de 10 mannen werkzaam zijn in de verpleging. Gelukkig ben ik een van deze mannen en ben ik al twee jaar werkzaam als verpleegkundige. Toen ik aan mijn opleiding begon, was ik een van de zes mannen in de klas. Gelukkig heb ik al deze mannen zien slagen, maar helaas zie ik dit verder weinig terug in de praktijk. De mannen die ik in mijn omgeving spreek, geven ook duidelijk aan dat zij nooit voor de zorg zouden kiezen, vaak omdat zij het beeld hebben dat het vak alleen maar bestaat uit het wassen van patiënten. Dit is het beeld wat onder andere veel mannen over de zorg hebben.
Broeder
Ik ben trots dat ik als mannelijke verpleegkundige werkzaam ben in de zorg. Veel mannen zeggen dat het niet stoer is om als man in te zorg te werken, maar stiekem is het dat toch echt wel. In de ochtend je pak aan doen, scharen, pennen, peroneelspas in je borstzakje stoppen. Trots over de gang lopen, richting de overdrachtskamer. De verantwoordelijkheid hebben over meerdere patiënten. Artsenvisite lopen, waarin ‘jij’ als verpleegkundige jouw bevindingen verteld over je patiënten. Rond het middaguur medicatie delen en oplossen, een infuus wat gesneuveld is opnieuw inbrengen. Patiënten die voor operatie gaan, naar de operatiekamer brengen. Patiënten die voor operatie zijn geweest weer ophalen, vanuit de uitslaapkamer. Grote wonden verzorgen en opnieuw verbinden. Dat is hoe het dagelijkse werk van een verpleegkundige eruitziet. Tot op de dag van vandaag heb ik geen spijt gehad dat ik heb gekozen voor dit mooie, maar vooral bijzondere beroep.
Diversiteit
In de praktijk heb ik gemerkt dat de vrouwelijke verpleegkundigen het toch fijn vinden als er een mannelijke verpleegkundige aanwezig is, omdat mannen vaak een andere klinische blik hebben, wat een goede variatie geeft binnen het team. Ook geeft een man vaak een bepaalde rust binnen het team. Van patiënten hoor ik vaak terug dat zij respect hebben voor het feit dat ik als man werkzaam ben in de zorg. De mannelijke patiënten geven aan dat zij het fijn vinden als er af en toe een man aan hun bed staat omdat je als mannen onder elkaar toch vaak totaal andere gesprekken hebt met elkaar.
Meer mannen zouden juist trots moeten zijn als zij kiezen voor de zorg. Het feit dat je iets kan betekenen voor iemand, die afhankelijk is van jou, dat is voor mij het mooiste wat er bestaat. Ik hoop dat de mannen die op het moment twijfelen om de zorg in te gaan, deze blog nu lezen, en in zien dat het beroep mooi, maar vooral heel bijzonder is. Laat je niet gek maken over de geruchten die je hoort, wees niet onzeker, maar durf de stap te nemen, zodat je kan zien dat je er iets moois voor terug krijgt.
Rapport CBS 2016: https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2016/11/weinig-mannen-kiezen-voor-een-zorgopleiding
