De laatste paar jaar vraag ik me vaker af waarom we als mensen toch zoveel spullen verzamelen. Na het overnemen van de winkel en de keuze om van een groot vrijstaand huis naar een veel kleiner appartement te verhuizen, heb ik het vaak gedacht. Waarom al die spullen en waar laat ik het? Het is inmiddels eerder een vloek dan een zegen voor mij, al die spullen om me heen.
Dus heb ik me een tijdje terug voorgenomen om voor ik iets koop me de volgende vragen te stellen:
-heb ik het echt nodig nu én in de toekomst; -wat heeft dit voor impact op onze leefomgeving;
-is er plaats voor in ons huis.
Nou, heb ik dus ontdekt dat vraag 1 niet zo lastig is. Het antwoord is namelijk meestal, nee die spullen heb ik niet echt nodig. Als ik wel iets ga kopen, vraag ik me af: wat is dan de minst belastende keuze voor moeder aarde? Pff die is best lastig!
Heel eerlijk gezegd, betrap ik mezelf regelmatig op tegenstrijdige gedachten en weet ik vaak niet waar ik moet beginnen. Het is een proces van omschakeling maar ik doe mijn best om bewuster te worden. Ik heb nog een lange weg te gaan en veel blinde vlekken om op te lossen. Maar de wil is er om duurzamere keuzes te maken.
Tweedehands en hergebruik is iets waar ik dus als eerste op uit kom in mijn hoofd. Zo kwam ik een paar weken geleden op het idee om een tweedehands tuinhuis te kopen. Blijkbaar was het meant to be want binnen anderhalf uur had ik hem gevonden op marktplaats. 30m2 en volop ramen en openslaande deuren, top!
Na de koop voor weinig te hebben gesloten, moest hij uit elkaar gehaald worden. Ik kan u vertellen, dat viel niet mee! Het huis was blijkbaar in elkaar gezet voor de eeuwigheid. Zo een degelijk gebouwd tuinhuis met grote spijkers hadden we nog nooit gezien.
Er moest behoorlijk wat grof geweld aan te pas komen om dat kreng uit elkaar te halen. Dit stond haaks op ons voornemen om zoveel mogelijk onderdelen her te gebruiken. Na 8 dagen, met wat hulp van vrienden (bedankt guys), hebben we hem toch redelijk heel uit elkaar gekregen en naar onze tuin gebracht. Met de weinige vrije tijd die mijn man had, het was de kerst periode dus heel druk in de winkel. Plus mijn gebroken pink, viel het niet echt mee om duurzaam bezig te zijn. De regen, wind, vermoeidheid en pech met onze huurbus zijn we echter te boven gekomen. Nu zijn we dus heel trots op onszelf want soms moet je hard werken om je voornemen uit te laten komen!
Toen iemand mij van de week vroeg wat ik voor mijn verjaardag wilde, zei ik dus: alles behalve spullen! Ze keek me vragend aan. Doe mij maar een ervaring kado. Een bon van de bioscoop of zoiets. Of iets waar ik van genieten kan zoals een zak drop of een mooie plant.
Het moraal van dit verhaal? Een betere wereld begint bij mezelf en niet bij de hoge heren die het beleid bepalen. Dus ik ga niet klagen maar er een mooiere wereld van maken dit jaar! Met vallen en opstaan maar de sleutel van het slot dat ben ik!
