Je ziet het vaak bij kinderen. En misschien herinnert u het nog wel van uzelf. Durven dromen, fantaseren, plannen maken. Onbeschaamd dromen, zonder beperkt te worden door een maatschappelijke context. Sommige kinderen worden later brandweerman of piloot. Die van mij wordt later hoogspanningsmast-bouwer. Ieder zijn eigen ding. Ieder zijn eigen droom.
Is het u wel eens opgevallen dat die eerste plannen die kinderen in hun onschuld maken, niets te maken hebben met materiële zaken. Het gaat over persoonlijke ontwikkeling. Over wie ze willen worden als mens. Je hoort een kind zelden zeggen dat hij later als hij groot is, zoveel centjes wilt verdienen dat hij een Wii kan kopen. De dromen van een kind zijn essentiëler dan de opsomming op een sinterklaas-verlanglijstje.
Behalve hoogspanningsmast-bouwer gaat mijn kleuter op zijn 19e verhuizen naar Engeland. Dat komt omdat hij vindt dat hij al heel goed Engels kan praten. Bovendien is Engeland een goed land, want Engeland heeft Nederland geholpen in de Tweede Wereldoorlog. En verder wordt hij papa als hij 28 is. Eerst van een meisje met de naam Fie. En als hij 31 is van een jongetje. Die naam weet hij nog niet. Ja, mijn kleuter heeft plannen. Hij weet wat hij wilt. Hij heeft zijn leven op een rijtje. Misschien nog wel meer dan u en ik.
En opeens is daar het moment dat je volwassen bent. Dat je op een vrijdagmorgen met een kop koffie je leven overpeinst en jezelf beseft waar je staat. Niet ontevreden kijk ik om mij heen en realiseer mezelf dat ik nog steeds durf te dromen. Dat ik ondanks de onrust die het op korte termijn geeft, me vast wil houden aan de twee bedrijven die ik probeer op te bouwen. Omdat dat is wat ik leuk vind. Omdat dat is hoe ik mijn leven wil leiden. Maar ik realiseer me wel, dat ook ik gevangen zit in de problemen van het dagelijks leven. Dat het gemakkelijker lijkt om de gebaande paden te bewandelen.
Mijn droom om chirurg te worden liet ik varen toen ik na het behalen van mijn middelbare school diploma geen zin meer had om 12 jaar verder te leren. En ik ben blij met wat ik allemaal heb gedaan in mijn leven. Een schat aan ervaring.
Maar hoe zit dat met de droom van die man die al 18 jaar bij hetzelfde bedrijf werkt. En stiekem er van droomt om iets anders te gaan doen? Meer vrije tijd? Een nieuwe uitdaging? Hoe makkelijk of hoe moeilijk is het om die zekerheid van de baan te doen?
En hoe zit het met die vrouw die al jaren probeert weg te komen uit haar relatie. Maar dat ze niet weet hoe ze dat moet organiseren met een kind?
En wat dan voor al die mensen die het gevoel hebben dat ze gevangen zitten in de verplichtingen van het volwassen zijn?
Wie was u ooit? Waar droomde u van? En droomt u daar nog steeds van?
Het is nooit te laat om dingen te veranderen. Dromen brengen je omhoog. Maken je gelukkiger. Niet zonder slag of stoot, maar het is wel degelijk de investering waard.
Durft u ook omhoog te dromen?
Eline
Kopfoto: Eline Ploch
Mooi verwoord, het doet mij denken aan een stukje van een oudejaarsconference van Youp van het Hek. Waarin hij aanhaalt dat lang niet iedereen daar is waar hij of zij werkelijk zou willen zijn.