Purmerend – Een zwangere vrouw uit Purmerend is vorige week halsoverkop naar een ziekenhuis in het Belgische Gent gestuurd. Reden: in de Nederlandse ziekenhuizen was geen plek voor haar aanstaande tweeling. “Hier betaal ik die hoge ziektekosten niet voor”, zegt haar man verontwaardigd tegen Mediapartner NH Nieuws.
De 31-jarige Purmerendse ging vorige week donderdag voor een reguliere controle naar het ziekenhuis in Hoorn. Hier bleek dat er kans was op een vroeggeboorte, waarna ze zo snel mogelijk naar een academisch ziekenhuis moest worden gebracht.
Lange rit
Na vanaf het middaguur in Hoorn gewacht te hebben, werd rond 18.00 uur duidelijk dat er nergens in Nederland plek was voor twee baby’s op de intensive care. “Dus werd ons verteld dat we naar België moesten. Ik dacht gelijk: ‘shit’. En ook mijn vriendin had natuurlijk stress, want we hebben ook nog een 3-jarige dochter rondlopen.”
De vrouw werd rond 20.00 uur met de ambulance naar het Universitair Ziekenhuis in Gent gebracht, op zo’n 260 kilometer en bijna vier uur rijden vanaf Hoorn. Volgens een verloskundige van het Hoornse ziekenhuis een niet-ongevaarlijke rit voor een zwangere vrouw.
Aan lot overgelaten
Nadat haar man oppas had gevonden voor hun dochter, kon ook hij richting Gent. “Ze zijn hier heel coulant, maar ze maken het hier ook voor het eerste keer mee”, vertelt hij vanuit het ziekenhuis. “Alles gaat hier net anders. Je krijgt een bak met informatie. Ze vroegen of we een privékamer wilden, maar dan moet je goed opletten of je niet in de knoei komt met je verzekering.”
Gelukkig gaat goed met de moeder en haar nog ongeboren tweeling en mogen ze – na precies een week – morgen weer naar huis. De vader is blij, maar vindt wel dat ze erg aan hun lot worden overgelaten. “Het is snel schakelen. Ik heb gebeld met de verzekeraar, want je weet niet hoe en wat. Die verwezen mij door naar de ANWB-alarmcentrale. Maar we zijn niet op vakantie, dus kunnen we blijkbaar ook daar niet terecht.”
Rekening
Hoe groot de ziekenhuisrekening precies wordt – en welk gedeelte hiervan gedekt wordt door de verzekeraar – moet snel duidelijk worden. De vader spreekt er in ieder geval schande van over hoe het loopt. “Betaal ik hier nou zo veel zorgverzekering voor? Ik las van de week dat de pil uit het pakket wordt genomen. Ze blijven maar bezuinigen op zorg. Bezuinig dan maar eens op parkeercontroles. Waar zijn we nou allemaal mee bezig?”
Augustus
Als alles goed gaat, zet de Purmerendse halverwege augustus een tweeling op de wereld. Ze hoopt dan in Hoorn te kunnen bevallen. De vader heeft vertrouwen dat dat goed gaat. “Ik ben zo nuchter als de pleuris. Zo lang het goed gaat met mijn vrouw, gaat het ook goed met mij.”
Het Dijklanderziekenhuis in Hoorn benadrukt in een reactie dat er voor ‘gewone’ zwangerschappen voldoende plek is.
Vorige week werd duidelijk dat het steeds vaker voorkomt dat vrouwen steeds verder van huis moeten uitwijken om te kunnen bevallen. Dit komt omdat de speciale afdeling voor pasgeborenen (zogenoemde NICU’s) die op de intensive care terecht komen, vaak vol zijn.
Het probleem ligt volgens Károly Illy, voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Kindergeneeskunde, bij de personeelstekorten. “De intensive care-units zijn soms vol omdat een deel van de baby’s daar eigenlijk moet worden verplaatst naar een high care- of medium care-couveuseafdeling in andere ziekenhuizen. Maar dat lukt regelmatig niet. Die zijn allemaal vol of kampen met personeelsgebrek. Landelijk is er een tekort aan gespecialiseerde kinderverpleegkundigen.”
Afgelopen maandag is er een spoedoverleg geweest over de situatie tussen kinderartsen, gynaecologen en de hoofden van neonatologie- en verlosafdelingen van de tien Nederlandse ziekenhuizen met een NICU.
Vannacht hebben we heerlijk geslapen tot een uur of acht. Eigenlijk waren we best wel kalm gezien de omstandigheden. Om 11 uur was het dan zo ver. We werden opgehaald door Marita (alweer een heel lieve vrouw) die met ons meeging naar het huis waar Jemima de afgelopen 1,5 jaar heeft gewoond. Toen we daar aankwamen stond de directrice al op ons te wachten. Het is echt ongelofelijk hoe goed we hier begeleid worden. Na eerst gesproken te hebben met Sarah, Jemi’s vaste verzorgster, was het dan zover. Jemi werd door Sarah binnengebracht. Ze was heel verlegen en durfde nauwelijks naar ons te kijken. Marita zei precies wat we op welk moment moesten doen om haar aandacht te krijgen. Eerst kwam de knuffel voor Jemi uit onze tas. Na 5 min. de chips. Dat werkte echt goed. We noemen haar nu al chipiesmonster. Toen moesten we, Sarah met Jemi en wij 2, op de grond gaan zitten. Toen de balonnen werden opgeblazen door Michel moest ik haar overpakken van Sarah. Na met nog wat speeltjes te hebben gespeeld, pakte mich de bellenblaas. Toen kroop Jemi bij hem op schoot. Zelfs Marita kreeg de tranen in haar ogen. Ik ook want op dat moment zag ik hem vader worden. Na een min.of 10 zijn we naar het huis gelopen om te kijken hoe Jemi heeft geleefd.
Ongelofelijk ons meisje. Ze is redelijk in haar zelf gekeerd maar vind het wel goed dat we haar vasthouden. Dit alles is normaal en zal nog wel 2 dagen aanhouden. Daarna als ze aan ons gewend is, zal ze ons gaan uit proberen. Morgen komt een maatschappelijk werkster langs om met ons te praten. En elke dag daarna ook. De begeleiding is echt super hier!We gaan zometeen nog even naar de supermarkt en dan gaan we het avondritueel eten,bad, bed doen. We zijn benieuwd. We zijn echt dolgelukkig met onze dochter. Gefeliciteerd aan de oma’s, opa’s,ooms en tantes. Nog 12 nachtjes slapen en dan zien jullie haar.
Het tweede woongebouw is bestemd voor reguliere woningen. “Dit project bestaat voor 100% uit sociale huurwoningen”, vertelt Van Schaik. “We moeten nog wel een keuze maken hoe we de toekenning zullen gaan vormgeven om te zorgen voor meer beweging in de woningmarkt. We kunnen er voor kiezen om deze woningen beschikbaar te stellen voor bepaalde groepen. Voorrang voor mensen die een regionale huurwoning achterlaten behoort bijvoorbeeld tot de mogelijkheden. Maar daar moeten we nog even goed naar kijken”
